Zaterdagochtend 12 juli jl. bezochten we onder leiding van Ruud, een zeer enthousiaste gids van Staatsbosbeheer, het voormalige bunkercomplex in de duinen aan de Wassenaarse Slag.

Dit complex maakt deel uit van het Atlantikwall-complex, aangelegd in WOII om de westkant van Europa tegen invallen vanuit zee te kunnen beschermen, zodat Hitler zich aan de oostflank op het veroveren van Rusland kon focussen.
Omdat er in 1942 een bouwstop door de Duitsers was afgekondigd, grepen aannemers de kans aan om toch aan de slag te kunnen en werkten mee aan de bouw van deze verdedigingslinie. Er moest namelijk wel brood op de plank komen.

De vleermuisbunker in Wassenaar is een uitgestrekt complex en slechts een gedeelte ervan is toegankelijk voor bezoek.
Dit om de vleermuizen voldoende rust te geven.

Het gedeelte dat wij bezochten ligt 6 meter onder het maaiveld.
De gangen die de verschillende vertrekken met elkaar verbinden lopen met haakse hoeken. Op deze manier kon een invallende vijand niet gemakkelijk rechtuit schieten.
Een slaapvertrek bood plaats aan 12 mannen. Daarnaast  lag de recreatieruimte, waar zelfs een soort ramen in waren aangebracht.
De kou en het vocht werden door briketkacheltjes verdreven.
Voor de vleermuizen zijn er speciale platen aan de wanden aangebracht waarachter zij kunnen slapen.
De condens die erop neerslaat, drinken ze, als ze even wakker zijn uit hun winterslaap.
Het duurt ongeveer een half uur voor een vleermuis zijn temperatuur zodanig heeft verlaagd dat hij in winterslaapstand kan.
In Wassenaar overnachten de mannetjes, de vrouwtjes doen dat in de mergelgrotten van de Sint Pietersberg.
Op onze tocht door het ondergrondse complex hebben we helaas geen vleermuizen gezien. In deze tijd van het jaar zijn ze buiten om zich te goed te doen aan muggen.
Elke vleermuis eet er enkele honderden per dag/nacht.

Wij besloten onze ochtend met een drankje bij “De Badmeester”. Een aantal maakten daarna nog een strandwandeling.

Els van Steenbeek