Verslagje Nieuwjaarsbijeenkomst op 15 januari
In 2021 en 2022 kon het niet doorgaan, want corona, maar dit jaar lukte het weer: de Nieuwjaarsbijeenkomst! Vanaf 14:00 uur druppelden de eerste mensen binnen en een kwartiertje later was de Rotonde al goed gevuld met Nivonners die elkaar het allerbeste wensten voor het nieuwe jaar. Na de koffie/thee gingen de wandelschoenen aan voor een mooie, maar soms blubberige wandeling door het Noorderhout en de wijk Plaswijk.
In de tussentijd werd de glühwein opgewarmd; de wandelaars konden na terugkomst in de Rotonde meteen genieten van het warme, kruidige drankje of van een sapje. Het glas werd geheven na het Nieuwjaarswoord van afdelingsvoorzitter Christa.
Vervolgens kwam de soep op de karren. Er was keuze uit een gevulde pindasoep en een Noord-Afrikaanse goed gekruide chorba. De (vegetarische) soepen waren vooraf gekookt door Christa en Leni. Beide soepen vielen bijzonder goed in de smaak. De twee megapannen gingen helemaal op; telkens kwamen de mensen om hun kom bij te vullen.
Na nog wat napraten onder genot van een wijntje, sapje, chips en noten werd de bijeenkomst rond 17:00 uur afgesloten. Het was al met al een gezellig samenzijn, met nieuwe kennismakingen, veel gezelligheid en mooie gesprekken.
Leni de Jager
Een dagje techniek in Rotterdam
Een (halve) dag vol techniek, was het uitstapje dat de Goudse Nivongroep van 11 personen maakte op woensdag 1 februari. Eerste doel was het Stoomtreinendepot en -werkplaats in Rotterdam. Het gebouw, een werkloods, is speciaal gebouwd (nagebouwd van een oud ontwerp) eind jaren ’90 voor de Stoomstichting. Misschien heb je wel eens een stoomlocomotief door Gouda zien rijden, bij Goverwelle rangerend en terugrijdend? Die is van deze club.
Na een kop koffie gingen we in twee groepen met rondleiders Ed en Peter door de werkplaats, als eerste kregen we een stoomlocomotief te zien die in 1940 in Duitsland was gebouwd, een enorm bakbeest met wielen van 2 meter hoog. Tot mijn verbazing kan deze een snelheid halen van zo’n 140 km! Deze loc wordt nog steeds gebruikt. De Stoomstichting organiseert regelmatig ritten, maar hij rijdt wel met een lagere snelheid – de remmen waren destijds nog niet zo goed als nu. Ook in de ‘cockpit’ mochten we een kijkje nemen, in mijn ogen en enorm beroete, krappe en donkere ruimte, zonder veel zicht op de rails. Verder langs het terrein kregen we nog een aantal prachtig opgeknapte oude personenrijtuigen (uit de jaren dertig) te zien en een restauratierijtuig, allemaal in gebruik. Binnen is nog een ruimte met een modelspoorbaan, daar kregen liefhebbers ook uitleg over de werking van de stoomlocomotief.
In de werkplaats waren zo’n 10 mannen bezig met het werk aan diverse locs en rijtuigen. Daar rook het precies zo als op het werk van mijn vader (bij leven constructiebankwerker te Boskoop), dus die geur riep veel jeugdherinneringen bij mij op.
Daarna een stukje verderop naar het Rotterdamse Radiomuseum, boven in het gebouw van Correct (misschien wel eens gezien vanuit de trein naar Rotterdam?), vlakbij station Noord. Zij waren speciaal voor onze groep geopend. Ook hier twee rondleiders, de een met een technisch verhaal en de ander met meer oog voor geluid en uiterlijk. Er was veel moois te zien, prachtige houten radio’s uit de begintijd en later, kunstwerkjes op zich. “O ja, die hadden wij thuis ook” was regelmatig te horen bij de deelnemers. We kregen de werking van de eerste muziekdragers te zien en te horen, de wasrol en de schellak grammofoonplaat. En alles wat daarna kwam: de bandrecorder, het cassettebandje, de cd. De rondleiders waren zeer deskundig en betrokken, daarnaast is dit museum als één van de weinige in Nederland gratis toegankelijk.
Organisator Koen Lustig sloot af met het overhandigen van Goudse stroopwafels en een financiële bijdrage van de Nivon voor dit museum. Weer open vanaf begin maart.
En Koen, heel erg bedankt voor het organiseren van het bezoek aan deze twee onbekende maar hartverwarmende musea!
Jenny Schoemaker
Verslag van het bezoek aan HIM en het schaakstukkenmuseum
Afgelopen zaterdag was er weer een van de interessante kunstexcursies, georganiseerd door onze onvolprezen Goudse afdeling van het Nivon.
Met 14 mensen bij stralend weer bezochten we eerst het schaakstukkenmuseum. Meer dan 900 schaakspellen staan tentoongesteld in een piepklein museumpje. Ze komen van over de hele wereld. Modern, volkskunst, industrieel ontwerp, je kan het zo gek niet verzinnen of het is er. Zelfs een chocoladespel. Het is niet voor niets dat dit mini-museumpje een vermelding heeft in het Guinness Book of Records! Het museum is gehuisvest in de onderbouw van de beroemde kubuswoningen van Piet Blom. Dat op zich was al interessant om te ervaren hoe deze, in zijn tijd erg vooruitstrevende, architectuur uitwerkt. Ik bezocht zelf ook nog een van de kubuswoningen, een aanrader!
Daarna dronken we koffie bij Amara, een gezellig drukke tent, vol young urban professionals (juist ja: yuppen;-) van allerlei windstreken.
Vervolgens bezochten we HIM, Het Industriegebouw Modern. Dat is een bedrijfsverzamelgebouw uit de wederopbouw periode. Exponent van Het Nieuwe Bouwen, maar met aandacht voor mooie vormen en subtiele details. Dit gebouw is nu weer in gebruik als bedrijfsverzamelgebouw. Maar daar bovenop hebben de eigenaren moderne kunstenaars aangezocht om ter plekke muren te beschilderen. We kregen een uitgebreide rondleiding door het vijf verdiepingen tellende gebouw. Super interessant.
Daarna konden we nog iets nuttigen in het belendende café, maar daar heb ik niet aan meegedaan.
Het was weer een heel interessante excursie!
Elizabeth van Wensveen
Bezoek aan GoudA museum op woensdag 1 maart 2023
Tussen 10:45uur en 11:00 uur verzamelen zo’n 12 Nivonleden zich bij het museumrestaurant. Na een heerlijk kopje koffie en bijpraten, start Pieter met rondleiding van de tentoonstelling: “De Hoge Luchten”.
De tentoonstelling geeft een beeld van 3 eeuwen stadse vrijheden en prachtige vergezichten.
Pieter vertelde boeiend over de schilders en wat er te zien is en de symboliek ervan op de schilderijen. Uit de 17e eeuw, (Albert Cuyp, Jan van Goyen), uit de Romantiek (van gebroeders Maris) en van de Haagse School ( Cornels Springer, Barthold Jongkind).
Heel hartelijk dank Pieter, en ik kijk weer uit naar een volgende rondleiding.
Kitty Wilting
Verslagje afdelingsweekend van 17 tot 19 maart in het Zeehuis in Bergen aan Zee
Veel deelnemers kwamen al op vrijdagmiddag en sommigen hadden al een heerlijk fietstochtje gemaakt. Een groep ging voor het diner gezellig samen in een restaurant eten en anderen aten in het Zeehuis.
’s Avonds was er koffie met wat erbij, een welkomstwoordje van onze voorzitter Christa en wat uitleg over het weekend door onze “nieuwe´ weekendcommissie. De corveelijsten werden door ieder ingevuld en ideeën voor activiteiten tijdens het weekend door diverse deelnemers genoteerd.
In de ochtend kregen we een goed ontbijtbuffet, waarna we allemaal op weg gingen. Sommigen gingen fietsen, anderen zijn naar museum Kranenburgh in Bergen gegaan en weer anderen maakten een zwerftocht in het duingebied ten noorden van Bergen.
In de avond wachtte ons weer een geweldig diner van onze chef-kok Koos van Wensen. Heel veel dank daarvoor! Ook voor de snijders en schillers ter voorbereiding van het diner!
Een ieder had de opdracht gekregen iets mee te nemen als presentje, iets wat ze thuis niet meer nodig hadden. Dat bleek te zijn voor een heuse bingo! Dat was erg leuk en gezellig!
Zondagochtend weer het fijne ontbijtbuffet met deze keer een eitje. Daarna hadden we een rondwandeling met gids in de omgeving van het Zeehuis met bezoek aan IVN Natuurcentrum Parnassia.
Na de lunch hielp iedereen mee met opruimen en toen dat klaar was vertrokken de meesten huiswaarts.
Al met al een heel geslaagd weekend! Het weer was prachtig; iedereen hielp geweldig goed mee met de noodzakelijke corvee en de sfeer was fantastisch!
Jolanda Engels
Combi-excursie Zevenhuizen: verleden, molens en wandelenzaterdag 6 mei
Om 13.00 uur werden we verwacht in Historisch Centrum ‘Ons Verleden’ Pim van der Zalm, de coördinator van ons bezoek, stond ons al op te wachten.
Bijna iedereen had aangegeven op de fiets of op eigen gelegenheid te willen komen (vanuit Gouda, maar ook vanuit Zoetermeer, Woerden en Moordrecht).
Gert Jan Jansen had alles tot in de puntjes geregeld.
We begonnen met koffie en thee en een heerlijke stroopwafel.
Daarna gingen we naar ‘de bovenburen’, de Stichting Verzameling Ons Molenverleden, een museum over alle droogmakerijen rond de Rotte, waar de molenkennis van de regio wordt beheerd.
Er stonden daar een aantal vrijwilligers voor ons klaar om alle uitleg te geven.
Het museum beschikt over enkele grote digitale schermen waarop de verschillende thema’s te zien zijn.
We zagen onder andere een winterse film met schaatsers langs de molens en kregen uitleg bij de dia’s van het feestelijke bezoek van prinses Beatrix.
Ook was er een uitgebreide verzameling van allerlei varia op het gebied van molens en droogmakerijen.
Ook werd aandacht geschonken aan waterstaatkundige werken welke gerelateerd zijn aan het windmolentijdperk.
Het was moeilijk ons los te rukken van zoveel interessants, maar beneden in de oudheidskamer was ook nog veel te zien.
Jaarlijks zijn er wisselende tentoonstellingen over het cultureel erfgoed en de geschiedenis van Moerkapelle, Oud Verlaat, Zevenhuizen en de naaste omgeving. Zoals op de internetsite te lezen is:
Zou je ook nog eens terug willen zien hoe het er vroeger thuis bij je vader en moeder uitzag? Of bij opa en oma? Welke klusjes er in en om het huis gedaan moesten worden en waarmee? Hoe het voedsel werd verbouwd? Hoe er gespeeld en geleerd werd? En welke hobby’s we hadden?
Het was al drie uur geweest toen we begonnen aan een wandeling richting roeibaan, Jachthuis en molens.
Gert-Jan dacht dat we dat wel in een uurtje zouden halen, maar er was onderweg zo veel te zien dat we er zeker twee uur over deden.
We kwamen langs het monument voor overleden verzetsstrijders en langs het jachthuis, gebruikt als onderduikadres.
Daar zat een deel van de bemanning van het vliegtuig ‘The Jolly Duck’ ondergedoken.
Er lagen mooie verse bloemenkransen bij het monument.
Onderweg hoorde je overal vogels en de bermen stonden vol met voorjaarsbloemen.
Het uitzicht op het water van de Rotte en de statige molenviergang maakten dat we genoten van dit leerzame en ontspannen Nivon uitje. Dank Gert Jan!
Irene van den Berg
Landgoederen wandeling 20 mei
Het was een uitgelezen wandeldag. Het was droog, met een fijne temperatuur, zon en een windje.
We (ploeg van elf man/vrouw) kregen eerst een interessante en uitgebreide rondleiding in het Brandweermuseum. Normaal is dit museum op zaterdag gesloten, maar speciaal voor ons groepje ging het open …
Het museum bevindt zich in het souterrain van het raadhuis de Paauw en herbergt een unieke, complete verzameling historisch materiaal op het gebied van brandbestrijding in Wassenaar.
Na de rondleiding was het tijd voor koffie en thee. Helaas heeft het museum geen koffiefaciliteit. Maar dat hebben we ‘des Nivons’ opgelost, door 2 waterkokers mee te nemen.
Buiten, op de trap en in het gazon van raadhuis de Paauw, hebben we van genoten van verse koffie, thee met stroopwafel.
Maar er moest ook nog gewandeld worden. Het eerste deel van de wandeling konden we veel mooie en vooral grote huizen zien. Veel hekwerk, want de boel moet ook beveiligd worden.
Na circa zes kilometer was het tijd voor koffie en thee bij restaurant Voorlinden. Gezien het mooie weer waren we daar, zoals verwacht, niet de enige bezoekers. Gelukkig konden we nog net, buiten op het terras, twee tafels vinden. Door de drukte was het helaas wel lang wachten op de (lauwe) koffie.
Hierna was het tijd voor de rest van de wandeling. We wandelden buitenplaats Beukenhorst in. We passeerden Kasteel de Wittenburg, waar net een trouwerij aan de gang was.
Via buitenplaatsen Rust en Vreugd en Backershagen kwamen we langs het Hertenhuisje.
Met de eigenaar van dit huisje had ik in eerste instantie afgesproken dat we daar nog een koffie/rustmoment zouden hebben, maar daar heb ik toch van afgezien. En gezien het tijdstip, kwam dat toch wel goed uit…want het was een lange dag en de kilometers in de benen waren voelbaar.
Ik denk dat we kunnen terugkijken op weer een geslaagde Nivondag.
Nel van Wijngaarden
Verslag stadswandeling Rotterdam op 11 juni.
Rotterdam – zomerse wandeling door de Stadsdriehoek
Op zondag 11 juni vertrokken wij met een groep wandelliefhebbers (en echte Rotterdamfans) met de trein naar Rotterdam voor een wandeling door de Stadsdriehoek. Dit was de wandeling die oorspronkelijk gepland stond in november vorig jaar. Toen kwam de regen met bakken uit de hemel en werd de wandeling geannuleerd. Wij hebben toen wel gegeten in het Nivoncentrum aan de Dirk Smitsstraat. Dit jaar dus in de herkansing en deze keer vielen de mussen van het dak! Pieter was weer onze gids en in overleg besloten wij om alleen het centrum en de Stadsdriehoek te doen en de wijk Kralingen te laten vervallen.
Zoals altijd beginnen we de wandeling met koffie en thee. Vóór die tijd lopen we langs het pas geplaatste beeld voor het Centraal Station: Moments Contained. Een metershoog bronzen beeld van een jonge zwarte vrouw in trainingsbroek. Het is een cadeau aan de stad van een filantropische stichting Droom en Daad. De meningen over dit – veelvuldig gefotografeerde – beeld lopen uiteen!
The Gallery Kitchen was deze zondag gesloten; het wordt café Douwe Egberts in het gebouw van Nationale Nederlanden. Na de koffie wandelen we over het Weena, richting Hofplein. Van schaduw naar schaduw, met zonnebrillen en petjes op. Pieter vertelt over het Hof van Wena, een kasteel dat ongeveer op de plek heeft gestaan waar voorheen station Hofplein was. Hof van Wena werd voor het eerst genoemd in 1306. Het Weena heeft zijn naam aan dit kasteel te danken. Voor de oorlog heette deze lange straat Stationsstraat.
We lopen over de Coolsingel, langs het stadhuis en het postkantoor. Het stadhuis is gebouwd tussen 1914 en 1920 en is een van de weinige gebouwen in Rotterdam die het bombardement van 14 mei 1940 hebben doorstaan, evenals het voormalige hoofdpostkantoor. Beide gebouwen zijn inmiddels een rijksmonument. Wij vervolgen onze weg langs het World Trade Center. De geschiedenis van het World Trade Center gaat terug tot 1598, het jaar waarin de eerste Rotterdamse Beurs werd opgericht. De groene ellipsvormige toren kwam in 1986 gereed en werd destijds geopend door Koningin Beatrix onder de naam Beurs-World Trade Center. Eind 2014 werd het complex hernoemd tot World Trade Center Rotterdam. We passeren de Beurstraverse, beter bekend als de Koopgoot, en de Bijenkorf. Het huidige gebouw van de Bijenkorf dateert uit 1957 en is een symbool van de wederopbouw van Rotterdam. Het voormalige gebouw werd tijdens het bombardement zwaar getroffen.
Pieter vertelt over de geschiedenis van het Coolsingelziekenhuis, dat in 1840 werd gebouwd. Het was destijds het modernste ziekenhuis van Europa. Het ziekenhuis was bij het bombardement zo zwaar verwoest, dat het werd afgebroken. Tussen 1863 en 1938 werd een aantal andere ziekenhuizen in Rotterdam gebouwd, o.a. het Anthoniusgesticht, het Sint Franciscus Gasthuis, het Bergwegziekenhuis en het Zuiderziekenhuis.
Het Schielandhuis, een prachtig gebouw dat vanaf de Coolsingel bijna niet is te zien, werd in opdracht van het Hoogheemraadschap Schieland gebouwd tussen 1662 en 1665. Het gebouw heeft de allure van een stadspaleis en deed dienst als onderkomen van het polderbestuur. Keizer Napoleon I verbleef er een paar dagen in oktober 1811, samen met zijn vrouw Marie Louise. Enkele jaren later bracht Tsaar Alexander I van Rusland een bezoek aan het Schielandhuis, waarbij hij weigerde de kamer te betreden waar Napoleon had geslapen.
Wij lopen – wat langzamer door de zomerse hitte – langs de Laurenskerk. Dit gotische kerkgebouw is het enige overblijfsel van het middeleeuwse Rotterdamse stadscentrum, ondanks dat het ook zwaar werd getroffen tijdens het bombardement. Aanvankelijk zou de kerk worden gesloopt, echter door Hitler werd dit verboden.
Pieter vertelt veel boeiende verhalen onderweg. Teveel om te verwerken in dit verslag. Wat is er veel gebeurd in Rotterdam en wat is er veel weer opgebouwd en opgeknapt! Wij nemen nog een pauze in de Hoogstraat bij Amado Coffee. Via een omweggetje, omdat de Jonker Fransstraat is opgebroken, wandelen we richting de Dirk Smitsstraat, waar we de dag zullen afsluiten. Onderweg komen we langs de Goudsesingel en ik vraag of ik het twee minuten van Pieter mag overnemen als we voor “mijn” portiek staan. Om te vertellen dat ik daar tussen 1982 en 1991 met veel plezier heb gewoond en dat mijn hart weer smelt als ik daar voor de deur sta.
In het Nivoncentrum wacht ons een heerlijk driegangendiner, onder het genot van een glaasje wijn of fris. Waar we met elkaar even kunnen bijkomen en kunnen nakletsen over de geweldige wandeling en alle wetenswaardigheden die Pieter met ons deelde. Na de maaltijd is het plan om met de tram naar het station te gaan. Het wordt toch weer de benenwagen! Het is gelukkig wat minder warm.
Pieter, bedankt voor de verhalen en het gidsen. Het was weer zo leuk! Iedereen bedankt voor de gezelligheid en tot een volgende keer.
Tjitske Baartmans
Rondleiding Gemaal de Hooge Boezem achter Haastrecht op donderdag 22 juni
Het stoomgemaal is gebouwd in 1872. De functie werd in 1988 overgenomen door een moderner gemaal, het gemaal De Keulevaart. Het oude gemaal werd gekocht door een Stichting die het stoomgemaal beheert en er rondleidingen verzorgt.
Op 22 juni kreeg de NIVON afdeling Gouda hier een rondleiding, waarvoor 12 mensen zich hadden aangemeld.
De rondleiding bestond uit drie delen. Allereerst werd door Gerdien Tober uitleg gegeven over de functie die het gemaal indertijd vervulde. Door de ontwatering van de polder en de turfwinning is het gebied rond Haastrecht door de eeuwen heen wel 7,5 meter gedaald, terwijl de zeespiegel tegelijk steeg. Daardoor was het nodig om het water naar de Hollandse IJsel af te voeren. Werd het overtollige water in eerste instantie afgevoerd middels een molenrij, door de komst van de stoommachine werden er gemalen gebouwd die veel krachtiger waren, zoals dit stoomgemaal de Hooge Boezem achter Haastrecht.
Tijdens het tweede deel van de rondleiding werd visueel duidelijk gemaakt, middels een grote maquette van het gebied rond Haastrecht, hoe nu de waterhuishouding geregeld wordt.
Tijdens het derde deel werd met filmpjes over de watersnoodramp in 1953 en de bouw van de Deltawerken een beeld geschetst hoe het mogelijk zou kunnen zijn om in de toekomst met de klimaatverandering in het achterhoofd toch nog met droge voeten in Nederland te kunnen blijven wonen. Dit ook om de rondleiding niet al te negatief af te sluiten.
Hoewel het wel regende toen we na afloop naar huist fietsten.
Al met al een interessante excursie over hoe het was, hoe het nu is en hoe het straks eventueel kan gaan worden. Ook voor mij die de laatste jaren voor mijn pensionering bij Rijkswaterstaat heeft gewerkt.
André de Lange
Rondleiding Radio Kootwijk en wandeling op 19 juli.
Bezoek aan Radio Kootwijk
Communiceren is toch het aller belangrijkste voor een mens! En ook voor een regering.
Omdat de communicatie-verbinding met ons Wingewest Indonesië in begin van de 20e eeuw niet betrouwbaar genoeg was, moest er een oplossing komen. Dat werd een lange-golf verbinding. De zender daarvoor moest een stevige behuizing krijgen. Daar werd een architect met een groot beeldbewustzijn voor aangetrokken.
Resultaat:
Op de heidevelden buiten Kootwijk werd een megalomaan gebouw in beton gebouwd, dat huisvesting moest bieden aan een zender. Een treinrails aangelegd, nederzettinkje werd er bij gebouwd, met busjes gingen de kinderen naar school, de vrouwen naar de markt, de mannen naar voetbal, er kwam
een hotel voor alleenstaande werknemers. De financiële grenzen werden met een derde overschreden, en na 4 jaar werd ontdekt dat de korte-golf veel beter functioneerde.(met lange-golf zenden was 4u 500 tekens het maximum! 3 minuten bellen met Indonesië kostte f35!)
Kortom: een reusachtig debacle.
Maar jemig, wat is het gebouw mooi, mooi vorm gegeven, volstrekt uniek!
Beelden zijn bv in beton gegoten gevormd al bij de bouw. En die vloer! De trappenhuizen!
Wat was het fantastisch om eindelijk in dit iconische gebouw, zo afgelegen gesitueerd, te kunnen ronddwalen!
We waren met 10. Dank voor de organisatie!
Het was weer een van die iconische uitstapjes van Nivon Gouda die je een kijkje achter allerlei schermen geven.
Elizabeth van Wensveen
Kano tocht over de Vlist op 25 juli.
De voorspelling van “Pelleboer” was in de week vooraf niet zo gunstig, maar (we zullen het verdiend hebben) het was een schitterende kano dinsdag.
Negen vrouwen en drie man waren vanuit Amsterdam tot Nijmegen naar het mooie dorp Haastrecht (waar Herman van Veen ooit 10 jaar heeft gewoond) gekomen.
De kano-ervaring was zeer wisselend van: de eerste keer tot ervaren rakkers, doch iedereen kanode vlot weg over de mooie Vlist, in de een- en twee persoonskano’s.
Weetje: de Vlist is een veenrivier en werd vroeger gebruikt als boezem voor de polders rondom het riviertje, er stonden dan ook veel molens voor het verpompen van het water aan de oevers van de rivier.
De Vlist werd toen ook gebruikt voor het vervoer van goederen naar m.n. Schoonhoven en Utrecht.
De stemming was uitstekend, niemand omgeslagen of ander ongemak.
Na een dik uur varen hebben we een vlotje gemaakt ( = alle kano’s naast elkaar en vasthouden, we dreven wel wat af door de wind en de stroming ) en de meegenomen lunch in de boot gegeten.
Koen, bedankt!
Marsman schreef wat wij zagen:
Denkend aan Holland
zie ik brede rivieren
traag door oneindig
laagland gaan
rijen ondenkbaar
ijle populieren
als hoge pluimen
aan den einder staan;
en in de geweldige
ruimte verzonken
de boerderijen etc etc.
Cock
Het uitgestelde kampvuur met verhaaltjes bij Mientje.
De op 5 augustus geplande datum viel letterlijk en figuurlijk in het water, we schuiven het een weekje op en de voorspellingen van het weer zijn goed.
De dag begon echter met behoorlijk wat regen en we begonnen ons alweer een klein beetje zorgen te maken of de avond zijn doorgang wel kon krijgen. Gelukkig waren de weergoden ons goed gezind en begon de zon volop te schijnen.
De avond zou rond de klok van 17.00 uur beginnen.
Miranda en ik kwamen wat later en het vuur was al heerlijk aan het branden, Frans was een ware pyromaan en had het vuur goed onder controle.
We waren met een koppeltje van 9 personen.
Na een korte inleiding van Mientje werden de pistoletjes aan een stok geprikt en heerlijk bruingebakken, ondertussen had Mientje de soep gewarmd, een heerlijke zelfgemaakte
Oekraïense soep, Borsjtsj, en met een lepeltje zure room was dit zéééér lekker en was er genoeg om nog een 2e kopje te nuttigen.
Ondertussen waren er maïskolfjes in aluminiumfolie en aardappels in aluminiumfolie tussen de gloeiende kolen gelegd.
Tussendoor werden er verhalen verteld, Frans begon de avond.
Het verhaal heette “De Strooppot”, een mooi verhaal over een jutter die aangespoelde munten liet verdwijnen in een strooppot waardoor hij later een rijke boer werd, en de naam van deze boerderij was: “De Strooppot”!!
Nadat het brood en de soep op waren vertelde Wilma een verhaal “Herkenning” en de avond vorderde gezellig, Miranda vertelde een verhaal genaamd “Tevreden”.
De avond kende ook nog een speciale verrassing voor Mientje. Haar dochter Lenneke met man Rick en kleinzoons Jens en Loek kwamen langs met een mooi cadeau voor in het kampvuur, een popcorn pan.
Nadat Mientje deze had uitgepakt werd deze ook al snel in de gloeiende kolen gezet en popte de mais er lekker op los tot heerlijke popcorn. De popcorn werd in kopjes gedaan en bestrooid met zout of suiker en daar werd door een ieder heerlijk van gepeuzeld.
Ook mochten de meegebrachte marshmallows niet ontbreken en ook ieder smulde hier van.
Jens en Loek hebben ieder ook nog een verhaaltje verteld.
Als laatste las Jolanda nog een verhaaltje, mijnheer Dekker van theater Carré.
Al met al was het een bijzonder geslaagde avond.
De avond werd afgesloten met een kop koffie of thee, en ieder ging voldaan heerlijk ruikend naar de geur van het kampvuur naar huis, jammer dat de opkomst wat klein was maar zeker niet minder gezellig. Mientje bedankt voor je gastvrijheid en de heerlijke gerechten, wij kijken alweer uit naar het volgende kampvuur.
Ronald van Wijk
Verslag wandeling met stadsecoloog Gouda op 24 augustus.
Wij hebben weer meegedaan!
Wij, dat zijn 20 vrouwen en 5 mannen van onze Goudse Nivon-afdeling.
Wij, dat zijn ook Jans en Wim de Groot, die na zo’n 10 jaar weer terug zijn in het Nivon-nest. En dat ervaarden we weer als een warm nest.
Donderdag 24 augustus: vanuit het buurthuiscafé Van Noord werd de groep meegenomen door de bekende Goudse stadsecoloog Andre van Kleinwee voor een wandeling door een groen deel van de Goudse wijk Bloemendaal. Als oud-bewoner van deze wijk, maar al dertig jaar elders wonende, was ik verbaasd over hoe het groen zich in al die jaren heeft ontwikkeld.
Niet alleen omdat het in omvang is uitgebreid, maar ook over de filosofie die achter het groenbeheer zit.
Andre kon ons duidelijk uitleggen hoe o.a. de stads- en parkbomen aan duidelijke beheersplannen zijn gekoppeld, welke plaats bomen in de ecologische hiërarchie innemen en dat onze stadse vlinderstruik nooit zo vol vlinders zouden zitten als de bezoekende vlinders niet hun eitjes zouden kunnen leggen in de brandnetelstruiken. Tijdens de ongeveer 4 km lange groenwandeling werden we o.a. gewezen op de verborgen plekjes waar de vleermuizen overnachten.
We liepen we over het prachtige Groene Eiland waar uitleg werd gegeven over de kastanjeziekte, de gevolgen hiervan en het nut van de groene oevers langs de watergangen.
Ik zal hier niet verhalen over het wel en wee van de bloemetjes en de bijtjes, maar wij werden tijdens deze wandeling wel heel duidelijk gewezen op hoe het natuurlijk evenwicht door de stadsecologen in de gaten wordt gehouden en bijgestuurd.
Ook dat wij hier zelf aan mee kunnen helpen door volgend jaar nu eens geen leuk kleurende plantjes in het tuincentrum te kopen, maar inheemse planten die soms zelfs spontaan in je tuin opkomen. Onze wandelgroep is op deze doordeweekse werkdag duidelijk afkomstig uit de babyboomgeneratie (de jongere Nivonners zijn aan het werk) en dus mede verantwoordelijk aan de teloorgang van de natuur, al is dit een pijnlijke conclusie, want wij hadden en hebben toch zulke prachtige intenties! Maar zeer waarschijnlijk hebben wij toch het positieve zaadje geplant waaruit ons nageslacht wel de juiste weg zal vinden.
Na het Groene Eiland liepen we door de Hoevenbuurt om daar stil te staan bij een z.g.n. ‘groen moet je doen’ tuin. Hier hebben bewoners het groenbeheer van de gemeente overgenomen en er een prachtige ecologische tuin van gemaakt. Een aanwinst voor de wijk, al blijkt het moeilijk te zijn om vrijwilligers hiervoor te vinden.
Voor mij zelf was het stuk Noorderhout de grootste groene verrassing. Er werd ons uitgelegd dat in de jaren 70 bewonersinitiatieven hebben voorkomen dat deze strook zou worden bebouwd (toch ook die babyboom generatie) en dat het als geluidswal voor het autoverkeer fungeert, ondanks dat je er nog duidelijk monotoon geraas kan horen. Andre gaf aan dat je met een beetje fantasie het geluid kunt ervaren als het ruisen van de zee. Altijd positief blijven toch?
Maar wat is het een prachtig stuk natuur waar vogels, insecten, amfibieën zich kunnen ontwikkelen. Van de ongeveer twintig meter hoge wal hadden we zicht op een strook zoals zich dat vroeger overal in de polders ontwikkelde. Door je oogharen kijkend waan je je hier duizendjaar terug. Helaas was het ruisen van zee op deze hoogte meer iets als een westerstorm tegen de duinen, maar dat mocht onze natuurbeleving niet storen, positief als we zijn. Ik zelf fantaseerde mij op deze plek op de Vaalserberg met dit prachtige uitzicht.
Afdalende naar het Goudse dal naderden we, met een heus Almhof- en Milka-gevoel, weer ons startpunt voor een afsluitend bakje koffie of thee. Een kleine groep bleef onder het genot van een heerlijke lunch (een aanrader) gezellig nababbelen.
Groet van een herintredende Nivonner,
Wim de Groot
Wandeling door historisch stadscentrum van Schiedam
Op zaterdag 30 september werkte echt alles mee om er een mooie dag van te maken. Pieter en Tjitske hadden alles uitgebreid, in woord en daad, voorbereid. Pieter voor een piepklein deel Schiedammer en Tjits een volbloed! Afwisselend geleidden zij ons op deze levendige, historische en moderne tocht door deze kleurrijke stad, waar de jenever rijkelijk vloeide. Sommige panden en brugdoorgangen waren nog zwartgeblakerd en verhaalden daarmee van de jeneverstokerijen met hun roetuitstoot.
Het werd een stralende dag waarop de negen wandelaars die meegingen elkaar ruim op tijd op het station ontmoetten. Wij arriveerden al vroeg in Schiedam; óp naar de Korenbeurs voor de koffie op het terras! Wat een prachtig pand, ontworpen door de Italiaanse architect Guidici. Het is vele malen verbouwd door verschillende bewoners. Vroeger een open Korenbeurs, nu een door glas overdekte vierhoek van muren met prachtige galerijen. Nu de bibliotheek met restaurant.
Nadat wij gelaafd en een deel van ons “geloosd” was, richtten wij onze aandacht op het standbeeld van François Haverschmidt. Een vrijzinnig hervormd predikant, geboren in Friesland, die dertig jaar in Schiedam predikte. Dat was niet makkelijk in het Roomse Schiedam, waar veel gezinnen in armoede leefden. Hij schreef onder pseudoniem Piet Paaltjens diverse dichtbundels. Het was prettig om met een kleine groep te zijn; het loopt makkelijker, bestelt en drinkt makkelijker en biedt de kans om elkaar onderweg te spreken en volop te schaterlachen, als het zo uitkomt.
Veel prachtige panden zijn zwartgeblakerd geweest in de tijd dat er volop jenever werd gestookt. Schiedam heette daardoor Zwart Nazareth. Dat zwarte snap ik nu wel; dat Nazareth nog niet. Ik heb geen stal, os of ezel mogen zien. Niet goed gekeken? Wij passeerden vele prachtige panden, waar ik geen genoeg van kon krijgen. Vaak waren zij eenvoudig, mooi passend bij elkaar. Ook sjieke panden, veelal met mooie houten deuren in “grachtengroene” verf. Naast de mooie panden vielen de vele historische, houten schepen op. Ook zij waren een lust voor het oog met zwart geverfd staal en mooi onderhouden luiken en opbouwen. Schiedam had ook, naast historische panden en schepen (vervoer gerst) vele molens (voor het malen van graan) en branderijen (voor de bereiding van jenever: verbranden, vergisten en distilleren). Door de jeneverindustrie waren er ook mandenmakers en glasblazers in de stad. Wij zagen in het stadsbeeld nog diverse molens, zoals de hoogste ter wereld: De Walvisch. Deze werd nog bedwongen door twee dappere Nivonvrienden; wat een moed en lef!
Naast de grote armoede in Schiedam was er ook grote rijkdom. Vele malen viel de naam Nolet. Daar had ik wel een telg van willen zijn: mooi wonen, veel geld en eindeloos jenever! Wij zagen de Havenkerk, nu een evenementenhal. Het Jenevermuseum passeerden wij, zoals ook het Coöp-snoepwinkeltje. Vele voormalige pakhuizen, branderijen en distilleerderijen zijn inmiddels verbouwd tot appartementen. En Tjits en Pieter bleven ons maar verbazen, zoals ook met het oorspronkelijke St. Jacobs Gasthuis (eveneens van architect Giudici), dat werd gesloopt en later weer opgebouwd. Nu is het Stedelijk Museum.
Verderop bij de Koemarktbrug zagen wij een opvallend pand van Dudok: de HAV-bank (1933-1935) In 1997 werd dit verbouwd tot appartementencomplex. Zo leuk en herkenbaar altijd: Dudok, een militair van niets, maar een des te groter architect! Die rondingen: prachtig! Wij passeerden het oudste stadspark van Nederland (1767/ Arij van Bol’Es): de Plantage. Sinds kort is daar een monument ter nagedachtenis aan de heksenverbranding uit het verleden.
En dan ineens op de Vismarkt, worden wij blij verrast door een mooi stalen plat beeld van vissen op de grond. Zij liggen in walvisvorm, rond een boom om de grond wat open te houden. De vorm refereert aan Escher en is gemaakt door Gijs Assmann. Eenvoudig en heel mooi! Naast de rijke panden passeerden wij minder “ooglijke” donkere steegjes. Deze blijken vaak het décor te zijn geweest van films als Kruimeltje en Minoes. Een heerlijke boottocht, met fluisterboot en vrijwillige gids voerde ons, een uur lang, langs bekende en onbekende kaden. Prettig om te merken dat wij al veel hadden gehoord en zelfs nog wat onthouden hadden.
Wij dronken op het vaste land een heerlijk drankje en wat wijn bij Hotspot Hutspot. Schatten, die ons bedienden; echt heel gezellig met ook een zeer schappelijke prijs! Tot slot passeerden wij het voormalige Schiedamse stadhuis, dat nu brasserie is. De ruïne van Huis te Riviere, maakte ons lichtelijk verdrietig. De ruïne moest een mooi kasteel geweest zijn, van de dochter van Floris de IV van Holland: Aleida. In 1270 kreeg Schiedam van haar een week – en later een jaarmarkt. In 1275 verleende zij Schiedam, met toestemming van haar neef Floris V, stadsrechten.
Tot slot bezochten wij de Liduina Basiliek. De kerk, die basiliek werd, is gewijd aan Liduina, die op haar 15e na een val op het ijs, ernstig ziek en blijvend bedlegerig werd. Zij werd voor vele mensen een voorbeeld van lijdende liefde van God tot de mensen. Na zo’n voorbeeldig voorbeeld van menselijkheid en naastenliefde, vanuit de bedstee, voelde ik mij wel heel erg bevoorrecht om met mijn twee benen en acht Nivonvrienden, waarvan Pieter en Tjitske er twee zijn, weer huiswaarts te kunnen keren!
Alberdine Metz
Verslag bezoek museum Oranjehotel en Beelden aan Zee op 25 november.
Zaterdag 25 november staat gepland om met het Nivon afdeling Gouda een bezoek te gaan brengen aan Scheveningen.
We gaan daar naar museum Oranjehotel, een voormalige gevangenis, en Beelden aan zee bezoeken.
Een groepje vertrok vanuit Gouda met het openbaar vervoer, en een paar op eigen gelegenheid.
Om 11.30 uur kwamen we aan bij museum Oranjehotel en was de groep compleet, wel 17 personen begonnen aan een heerlijke kop koffie met een koekje of sommige kochten er een overheerlijke sprits bij. Na de koffie begon het bezoek aan de voormalige gevangenis.
Een bijzondere bijkomstigheid was dat één van de deelnemers gebeld werd en dat ze voor de 4e keer oma was geworden, het was geen gemakkelijke bevalling geweest maar alles ging goed gelukkig. Namens iedereen gefeliciteerd.
Eén van de vrijwilligers gaf uitleg hoe de audiotour werkte en kregen we een film te zien van voormalige gevangenen, dat begin was erg indrukwekkend.
Ieder ging op zijn eigen tempo door deze voormalige gevangenis en krijgt te zien wat er in de tweede wereldoorlog heeft afgespeeld. Eigenlijk is het niet te beschrijven in woorden. En je gelooft niet wat de foto’s tonen, dit is iets wat je met eigen ogen en oren zou moeten ervaren, Nationaal Monument Oranjehotel | Scheveningen. Klik maar eens op de link.
Rond de klok van 13:30 uur zijn de meesten wandelend vertrokken richting museum Beelden aan Zee.
Tijdens de wandeling via de boulevard nuttigde iedereen zijn eigen mee gebrachte lunch.
Nadat iedereen gearriveerd was en iets te drinken had genomen is iedereen zijn weg gegaan in het museum. In de grote zaal was er een expositie van Tom Claassen.
Tom Claassen geboren in Heerlen(1964) is vooral bekend van zijn tragikomische en cartooneske dierfiguren die verspreid door Nederland in openbare ruimten staan. Zoals een stel olifanten langs de snelweg (A6). Deze expositie is te zien t/m 1 april 2024.
Iedereen bewonderde de beelden op zijn eigen manier en van sommige beelden de herkenning van, o ja die staat in Gouda (Ezel) en volgens mij staat die in Best (Mol) en natuurlijk de eerder genoemde olifanten.
Na het verlaten van de grote zaal kon men een blik werpen in de gipsotheek, ook hier was enorm veel te bewonderen, van voorbereiding tot resultaat.
Het museum verder volgend kwam je in het kabinet en zeezaal waar een expositie was van Narges Mohammadi (The kite that never flew ). Ik zelf vond het niet zo bijzonder totdat je de ware toedracht er achter hoort en ziet. In haar jeugd kon ze geen kind zijn doordat ze moest vluchten. Ze laat dit zien door middel van deze expositie zodat ze haar niet kind zijn kan verwerken. Alle voorwerpen zijn bedekt met papier-maché en textiel (100% katoen). Deze expositie duurt nog t/m 28 januari 2024.
Ook kon men naar buiten waar ook veel te zien was, ik vond het te fris en het regende op dat moment en ben binnen gebleven.
Nadat iedereen terug was in de ontvangst ruimte en een beetje had rond geneusd in het winkeltje is iedereen richting huis gekeerd.
Nel bedankt voor deze zeer indrukwekkende dag met een traan in het oranje hotel en een lach bij beelden aan zee.
Ronald van Wijk