Foto-avond in een nieuw jasje

Op donderdagavond 12 december jl. konden we met het NIVON op reis zonder een stap te verzetten. En toen we terug kwamen gingen we genieten van de mooiste foto’s die leden van de fotogroep dit jaar gemaakt hebben op diverse locaties in eigen regio. Dat was voor het eerst.

Het was een mooie, geanimeerde en gezellige avond in De Rotonde. Officieel heet het nog steeds ‘Dia-avond vakantiefoto’s’, maar door de aandacht die aan de presentaties wordt besteed, kun je beter spreken van een ‘Flitsend fotofeest’. Bovendien is het begrip dia uit de tijd. Ik heb geen dia gezien, de hele avond. Belangrijk is dat alle presentatoren goed op de tijd letten. Voor je per ongeluk kon gapen, was het volgende land al weer aan de beurt. Voor de pauze van het Iberisch schiereiland, via Frankrijk en Wales naar Zuid-Afrika. Na de pauze bleven we op dat continent in Kenia en Tanzania om via de Baltische landen (niet staten!) uit te komen in ons eigen land. Sommige plaatjes waren kakelvers. Vera de Boer bijvoorbeeld was nog geen vier weken terug van haar inspectiereis langs accommodaties van haar werkgever Jambo. Geen vakantiefoto’s dus, benadrukte ze.

Iedereen was het erover eens dat Ed Diersmann met muziek en overvloeiende beelden een schitterend overzicht heeft gemaakt van het werk van de fotogroep. Omdat hij – ondersteund door Tonny – ook zorg draagt voor de professionele apparatuur, is het logisch dat hij na afloop het meeste applaus ontving. Luid applaus, ook omdat het aantal deelnemers boven verwachting was. Het nieuwe jasje past. Na afloop hoorde ik dat de eerste presentatoren zich al aanmeldden!

Volgend jaar weer.
Janny Jansen

Content goes here

Rondje Crooswijk met Nivon Gouda

Enthousiast gemaakt door Alberdine werd ik vorig jaar lid van het Nivon en ging ik voor het eerst mee naar de Banjaert in maart dit jaar. Toen de wandeling door Crooswijk werd aangekondigd, meldden wij ons als echte Rotterdam-liefhebbers natuurlijk aan! Het leek toen nog zo ver weg…

En zondag 17 november was het zover! Prachtig weer, herfstzon en kleurende bomen. Alberdine en ik namen de trein naar Rotterdam en bus 38 en kwamen iets te vroeg aan bij het Nivonhuis in de Dirk Smitsstraat.

Tijd nog voor een wandelingetje door de wijk, even leunen op de Noorderbrug met onze toet in de zon. Om 13.00 uur verzamelden veertien mensen zich in het Rotterdamse Nivon-centrum; een warm weerzien en ook nieuwe gezichten. Welkom geheten door een enthousiaste vrijwilligster van Nivon Rotterdam genoten wij van koffie, thee en taart, meegebracht door Leni en Gerard. Zij brachten ook gezellig hondje Tinus mee.

Pieter was onze gids en leidde de wandeling in. Hij vertelde over Dirk Smits, een Rotterdamse dichter en gaf ons een lesje geschiedenis over Jonker Frans. Ook weten we nu dat Chris van Abkoude, de schrijver van Pietje Bell, om de hoek woonde. Na een korte rondleiding door het Nivonhuis, begonnen we aan de wandeling. Pieter vertelde over Willem Nicolaas Rose, een Rotterdamse architect, die in de 19e eeuw het Waterproject bedacht, naar aanleiding van de cholera-epidemieën in Rotterdam, om de stad van schoon oppervlaktewater te voorzien.  

Straatnamen met Singel of Boezem herinneren nog aan die tijd. Een beeld van Rose is te zien in de Crooswijksesingel, tegenover het monumentale Heinekengebouw. Met prachtige tableaus van het brouwproces op de gevel.

Pieter vertelde onderweg veel over de geschiedenis van Crooswijk, ook over de katholieke begraafplaats St. Laurentius, gelegen in de wijk Nieuw Crooswijk.

Bijzonder aan deze begraafplaats is de arcadeboog, van het Italiaanse “Campo Santo”-type (heilig veld). Er liggen veel Kaapverdianen en Surinamers begraven met opvallende grafstenen en versieringen. Ook op die begraafplaats ligt de familie Jamin in een grafkapel, nu een gemeentelijk monument.

Tijdens de wandeling werd er natuurlijk ook met elkaar bijgepraat en stilgestaan, maar Pieter wachtte steeds met zijn verhaal tot de club weer compleet was! Halverwege de wandeling belandden we in Café Eden, een echte Crooswijkse kroeg uit 1925, waar we door Marlene Warbout, een nakomeling van de eerste eigenaar, welkom werden geheten. 

Na weer lekker opgewarmd te zijn, zetten we onze tocht voort. Het was, zo later op de middag, aanmerkelijk frisser geworden. We wandelden langs het Schuttersveld en door de Slachthuiswijk, waar ooit aan de Boezemstraat het grootste abattoir van Nederland stond. Drie markante gebouwen herinneren ons daar nog aan. Ook drie levensechte beelden van koeien met de tekst “Welkom in Crooswijk” staan hiervoor.

                              

Ik kreeg, net als een aantal medewandelaars, een heel ander idee van Crooswijk. Door de boeiende verhalen van Pieter over de geschiedenis, de kunstwerken (o.a. het beeld van Crooswijkse bokser Bep van Klaveren) en de gebouwen met hun achtergrond. Rond 17.00 uur kwamen we weer aan in het Nivon-centrum, waar het al heerlijk rook. Het was er behaaglijk warm en al een drukte van jewelste.

                                                                             

De maaltijd was om 18.30 uur gepland. Konden wij die tijd wel doorkomen? Moesten we iets verzinnen, een quiz? Dat bleek niet nodig, want met de consumptiebonnen en gezellig kletsen met de mensen om ons heen, kwamen we die tijd prima door! Er werd een heerlijk driegangen-menu geserveerd; ode aan de kok! En toen werd het tijd om weer op huis aan te gaan. Nog heerlijk napratend in de bus en in de trein kwamen wij, Marian, Alberdine en ik, rond 21 uur weer in Gouda aan, voldaan!

Dank Pieter, Leni en Gerard voor de organisatie en alle wandelaars voor de saamhorigheid en de gezelligheid. En wat hebben we geboft met het weer!

Nog een samenvattend elfje ter afsluiting:

Crooswijks Elfje

Crooswijk
Vol verhalen
Verteld door Pieter
Wandelen, smullen, ontmoeten, genieten
Nivon

Tjitske Baartmans

Verslag excursie Nationaal Bomenmuseum Gimborn

Op zondag 13 oktober bezochten we met 14 leden van de afdeling Gouda het bomenmuseum Gimborn in Doorn. Deze excursie was georganiseerd door Joke van der Bent. De dag begon koud maar zonnig, dus dat beloofde veel goeds voor deze dag.

Eerst konden we zelfstandig het park verkennen. Er zijn 3 prachtige wandelroutes. Het park is 29 hectare groot met een zeer grote diversiteit aan bomen en diverse struiken. En het weer… dat werd alleen maar mooier en warmer.
Ik persoonlijk heb mijn lunch genuttigd bij de zonovergoten heidetuin. Na ongeveer een uur kwamen we weer bij elkaar voor een kopje koffie.
 

Hierna verdeelden we ons in drie groepen; er waren drie gidsen van wie één een paddenstoelenspecialist was. De meesten kozen voor hem. Ik had bewust gekozen voor de gids die veel over de bomen wist. Hij kon ons goed uitleggen hoe het kwam dat de bladeren verkleuren. Dit heeft te maken met welke kleurstoffen er in de bladeren zitten en hoe deze omgezet worden. Ook is het zo dat door de temperatuur en het zonlicht, de herfst kan worden uitgesteld en de bomen langer groen blijven. Maar “mijn ”gids wist ook heel veel van paddenstoelen en wist er iedere keer weer een nieuwe te vinden in het park. Deze gids kon zo mooi en goed vertellen dat het een feestje was om naar hem te luisteren. Na de rondleiding kwamen we weer bij elkaar bij de thee om onze verhalen uit te wisselen.

Joke, namens iedereen wil ik je bedanken voor deze goed georganiseerde excursie waar we enorm van genoten hebben, mede door het cadeautje dat we kregen door Moeder Natuur, de prachtige nazomerse dag.

Ik kan iedereen aanraden om een bezoekje te brengen aan dit museumpark. Er is hier zoveel moois en rustgevends te vinden dat je weer naar huis gaat met een heel voldaan gevoel.

Miranda Prosperi

Verslag van een dag Koos Vorrinkhuis met paddenstoelenexcursie en een accordeonconcert

Op een zonnige maar frisse zondag 27 oktober brachten we met een groep van 11 mensen een bezoek aan het Koos Vorrinkhuis. Na een kopje koffie met appeltaart in de gezellige huiskamer trokken we de bossen in.

Twee gidsen van het IVN De Bilt verzorgden een boeiende paddenstoelenexcursie in de bosrijke omgeving van het huis. En …… we hoefden voor de paddenstoelen niet ver te lopen.

Gerard heeft tijdens de excursie wat aantekeningen gemaakt, die wij voor dit verslag mochten gebruiken.
We zagen – onder andere – de volgende paddenstoelen:
Eikenzwam, plooivlieszwam, aardster, leverzwam, rechte koraalzwam, draadknolzwam, nevelzwam, botercolibia, kleefsteelmycena, panteramoniet, kastanjeboleet, melkzwam, muizenstaartje, geoclopia, tondelzwam ….

              

Wordt het niet te veel? Ben je er nog bij?

Want de gidsen lieten ons nog meer zien: de valse hanenkam, krulzwam, rusula, , plooivoet stuifzwam, geweizwamzwavelkopje, veldridderzwam, paarse schijnridderzwam, witte kluifzwam, porseleinzwam, leemhoed, inktzwam en de narcis-ridderzwam.

Moe, een beetje koud, maar voldaan keerden we terug bij het Koos Vorrinkhuis.

Na de thee was er nog een verrassing.

In het Koos Vorrinkhuis was een grote groep accordeonisten een weekend lang een concert aan het instuderen. Rond de 70 mensen, jong en oud, man en vrouw, waren onder leiding van twee dirigenten een concert aan het voorbereiden met muziek uit vijf werelddelen: klassiek, volks en jazzy.

Opvallend was een vijftal mensen met een basaccordeon. Groter dan normaal met een opvallend lage toon.

Het concert werd ook nog eens druk bezocht, zodat de zaal stampvol zat. Voorbijgangers, onze groep uit Gouda en familieleden zaten op stoelen en tafels.

Daarna doken we met elkaar de keuken in. Ieder had een gerechtje voorbereid, waarvan we een mooi buffetje maakten met soep, verschillende salades, quiche en pizza, en een heerlijk dessert toe.  

Al met al een geslaagde, leerzame, culturele en gezellige dag.

Leni de Jager

MET HET NIVON DE RUIMTE IN, TWEE VERSLAGEN VAN DEZE INTERESSANTE DAG

Op zaterdag 7 september brachten we een bezoek aan de Space Expo en het ruimtevaartcentrum ESA-ESTEC in Noordwijk. Er was na afloop zoveel enthousiasme over deze interessante dag, dat we zelfs twee verslagen ontvingen!

Hier is het eerste verslag, geschreven door Clemens:

Voor zaterdag 7 september had Pieter van der Wel een bijzondere rondleiding georganiseerd in het ruimtevaartcentrum ESA-ESTEC te Noordwijk ZH.

Met negen belangstellenden verzamelden wij ons rond 10.30 in het restaurant van de Space Expo.

Na de koffie kwam Mike, een enthousiaste gids, ons halen voor de rondleiding. Hij voerde ons langs de highlights van deze grote expositie over de geschiedenis van de ruimtevaart. Vol vuur vertelde hij over de Hubble telescoop die in de ruimte eerst nog een brilletje moest worden aangemeten alvorens hij naar tevredenheid functioneerde, over hoe sterren geboren worden in de Adelaarsnevel, over ruimtefoto’s met het bewijs van de gekromde ruimtetijd onder invloed van zwaartekracht. We zagen een aangebrande, eenvoudige, maar zeer degelijke Russische Soljoez-capsule in het echt, evenals satellieten van groot tot klein. We hoorden huiveringwekkende verhalen en zagen de beelden van fascinerende gebeurtenissen in de ruimtevaartgeschiedenis. Welke enorme impact ruimtereizen hebben op het menselijk lichaam.

We hebben rondgekeken in een module van het ISS ruimtestation. En Mike maar vertellen en onze vragen beantwoorden. Na een uur moest onze gids de groep helaas verlaten voor een volgende afspraak en konden wij nog een uurtje ronddwalen in de expositieruimte.

Na een korte lunch kregen we nog een kleine rondrit met een shuttle busje over het ESTEC terrein en bezochten een grote oefen- en experimenteerruimte nu onder de bezielende leiding van gids Piet, die ons veel kon vertellen over lopende experimenten, trainingen van astronauten, het grote belang van internationale samenwerking en de nieuwe missies en ruimtevaartplannen tot ver in onze 21e eeuw. We zagen zelfs een deel van een experiment om met een 3 D printer op de maan en een laser op aarde een bewoonbaar complex op de maan te bouwen met maanstof als bouwmateriaal! En dat is geen science fiction, maar waarschijnlijk binnen afzienbare tijd realiseerbaar.

Wat een boeiende verhalen! Omgerekend betaalt elke Nederlander bijna 8 euro mee aan de kosten van de internationale ruimtevaart. Tot op heden hebben alle investeringen ons het 6-voudige opgebracht aan nieuwe materialen, toepassingen, innovaties etc. etc. (tenminste…. volgens Piet )

Zeker weten, dat geen van de deelnemers aan deze indrukwekkende excursie nog zal morren over deze bijdrage!

Rond drie uur zijn we weer `op aarde teruggekeerd` en huiswaarts gegaan.


Het tweede verslag is wat langer, maar het lezen waard! Dit relaas is geschreven door Adrie:


Ruimtevaart in de duinen bij Noordwijk

 Op de zaterdagochtend van het eerste weekend dat na een warme zomer duidelijk niet meer ‘s zomers was, oftewel op 7 september 2019, verzamelden zo’n negen van onze leden zich in het restaurant van Space expo in Noordwijk. Space expo is een permanente expositie of nog beter een museum (museumkaart geldig) over ruimtevaart. Het ligt vlak bij de duinen en even boven Katwijk richting Noordwijk aan Zee. Het museum is nauw verbonden met het nabijgelegen Estec, dat voluit het European Space Research and Technology Centre heet. Estec is het grootste onderzoekscentrum van de Europese ruimtevaartorganisatie ESA (European Space Agency).

Voor de lunch kregen we een rondleiding door het museum. De expositie in de Space expo begint met foto’s van de Hubbletelescoop, een telescoop die niet alleen náár de ruimte kijkt maar dat ook doet vanuít de ruimte. Sinds de lancering in 1990 draait de telescoop op zo’n 600 km hoogte rondjes om de Aarde. Door het ontbreken van een atmosfeer op die hoogte kan Hubble haarscherpe foto’s maken en diep het heelal inkijken.

Na de lunch volgde, na een serieuze identiteitscontrole, een rondleiding over het terrein en door enkele gebouwen van Estec. Omdat het zaterdag was, zagen we geen onderzoekers, want die hebben ook gewoon vrij in het weekend, maar wel de satellieten, de ruimtecapsules en de robotkarretjes waaraan de onderzoekers werken. Ook staan er schaalmodellen van nog grotere objecten zoals raketten en het ISS, het tegenwoordig altijd bemande internationale ruimtestation (International Space Station).

                      Alles beschrijven van wat we zagen en soms ook gewoon konden aanraken, zou een heel lang verhaal opleveren. Daarom beperk ik me hier tot een paar zaken die me opvielen of zelfs mijn beeld van ruimtevaart én niet te vergeten het te verkennen en te onderzoeken heelal (waarvan ik al best het een en ander wist) veranderden.

Ruimtevaartuigen zitten vol met de nieuwste en meest geavanceerde technieken. Tegelijkertijd zien ze er vaak ouderwets uit, zowel van binnen (waar de astronauten zich bevinden) als van buiten. Daar zijn een paar redenen voor. De techniek moet ook betrouwbaar zijn. Daarom zitten metalen platen niet zelden met pop- en klinknagels aan elkaar. Dingen moeten het vooral doen, moeten primair functioneel zijn. Terwijl wij als moderne consumenten tegenwoordig spullen gewend zijn waarbij een ontwerper heeft gezorgd voor een gelikt uiterlijk, of het nou een smartphone betreft of een letterlijk zo genoemde ‘design stoel’. Wat de ruimte in gaat is nooit het resultaat van serie- of massaproductie, waarbij extra aandacht voor een gelikt uiterlijk niet heel veel meer kost. Bij een satelliet zie je de draadjes en soldeerpunten soms gewoon zitten, iets wat ondenkbaar is bij de moderne digitale spullen die we in ons dagelijks leven gebruiken.

Astronaut zijn is heel ongezond. Een wat langer verblijf in de ruimte zoals in het ISS levert zoveel extra straling op dat astronauten op latere leeftijd vaker kanker ontwikkelen dan gewone burgers. Gewichtloosheid, en daar is nu vrijwel altijd sprake van bij een reis in de ruimte, zorgt er bovendien voor dat astronauten na een wat langere reis sterk verzwakt terugkeren op Aarde. Ondanks dagelijkse oefeningen zorgt gewichtloosheid voor een sterke afname van spier- en botmassa in de ruimte. Zelfs het hart van een astronaut wordt daar kleiner. Zonder extra oefeningen zou een astronaut na een lang verblijf in de ruimte bij terugkeer op Aarde spontaan een hartinfarct kunnen krijgen, zo hoorden we.

Wat na een ruimtereis terugkeert op Aarde ziet er vaak niet uit. De buitenkant van een ruimtecapsule ziet er dan niet alleen verbrand en zwartgeblakerd uit, het heeft ook echt in brand gestaan bij terugkeer in de atmosfeer. De buitenlagen van zo’n capsule of ruimtevliegtuig worden zo ontworpen dat ze deels verbranden en terwijl ze (langzaam) verbranden de binnenkant beschermen. Een van de materialen die daarvoor bruikbaar zijn is …. kurk.

De ruimte in een ruimtecapsule voor astronauten is akelig krap. In een Amerikaanse Apollo ruimtecapsule passen drie astronauten, maar ze zitten erin als sardientjes in een blikje, dicht tegen elkaar aangepropt; en dan gaat voordat de reis begint ook nog eens het luik hermetisch dicht. Op de Space expo staat een capsule waar je zelf in kunt stappen. De drie tegen elkaar geplaatste astronautstoelen zijn niet meer dan drie krappe ligplekken waar je alleen met opgetrokken knieën en de ellebogen tegen die van je buurman aan, in past, dat wil zeggen als je niet al te lang bent. Want ik paste er dus niet in. De gemiddelde burger zou zo’n op elkaar gepakte situatie in een superkrappe ruimte alleen al om psychologische redenen niet aankunnen.

Bij ruimtevaart denkt men vele jaren vooruit. Een bemande reis naar Mars, een ruimtestation om de maan en een bewoond station óp de maan, het is allemaal nog ver weg, maar aan al die zaken wordt gewerkt en dat gebeurt op basis van plannen en ook internationale taakverdelingen.

Als internationale verhoudingen tussen de landen die actief zijn in de ruimte, verslechteren, dan heeft dat z’n weerslag op de samenwerking. Denk aan de verhoudingen tussen Rusland, China en de Verenigde Staten van Amerika. Maar tegelijkertijd is het allemaal zo moeilijk, complex en duur, dat men niet samenwerken ook geen optie vindt. Toch doorgaan met internationale samenwerking in de ruimtevaart is daarom, zeker bij de directbetrokkenen zoals de onderzoekers en de organisaties waarin die onderzoekers werken, eigenlijk geen punt van discussie.

Wat we met ruimtevaart, de Hubbletelescoop en natuurlijk ook met radio- en optische telescopen op de grond steeds beter ontdekken, is dat het heelal onmetelijk groot is. Onze zon is een ster. Sterren zijn dus als onze zon. Het zijn gloeiendhete bollen die heel veel licht geven. De meeste sterren zijn in de ruimte geclusterd in sterrenstelsels (onze zon zit in het sterrenstelsel dat we de Melkweg noemen). Dat wetende kun je een paar simpele vragen stellen: hoeveel sterrenstelsels zijn er en hoeveel sterren bevat een sterrenstelsel gemiddeld. De beste schattingen op dit moment zijn dat er ruim meer dan 100 miljard sterrenstelsels zijn en dat sterrenstelsels gemiddeld ruim meer dan 100 miljard sterren bevatten. Dat vermenigvuldigd betekent dat er geschat zo tussen de 10 tot de 22e tot 10 tot de 23e sterren in het heelal zijn, ook wel geschreven als tussen de 1022 en 1023. Dat is nog heel veel meer dan er seconden zitten in de levensduur tot nu toe van het heelal, die tegenwoordig wordt geschat op 13,7 miljard jaar. En dat aantal van meer dan 1022 sterren geldt voor alleen het deel van het heelal dat we kunnen waarnemen ……

Excursie Tiengemeten.

Wat was het een prachtige dag. Zomers warm, eigenlijk té warm. Met 13 man/vrouw sterk waagden we ons aan de overtocht van het vasteland van Zuid-Beijerland naar het haventje Tiengemeten. Een natuureiland waar je nog stilte en rust kan vinden. Hoewel…. We waren zeker niet de enige bezoekers die dag.

Natuurlijk was er eerst tijd voor een kopje koffie of thee op het terras van Gasterij de Gezusters. Voor sommigen met gebak of met een Tientje. Eerst hadden we een wandeling in gedachten met als pauzeplek de Herberg.

Helaas bleek de Herberg gesloten i.v.m. een festival. Dus de wandeling werd iets ingekort. En achteraf bleek dit, gezien de warmte, geen slecht alternatief. Onderweg  zagen we velden vol met Solidago (Guldenroede). Wat een gele overmacht….In een rustig tempo liepen we naar de Vliedberg. Daar hadden we een mooi uitzicht over het water. In de verte zagen we Schotse Hooglanders, die in het water verkoeling zochten. Tinus, de hond van Gerard en Leni vond dit een goed idee en zocht het water ook op….

Na het eten van onze meegebrachte lunch werd de wandeling voortgezet. Door de warmte snakten sommigen naar het eindpunt/beginpunt, Gasterij de Gezusters. De beloning: frisdrank en een ijsje! Hoewel er rondom het Bezoekerscentrum nog van alles was te zien en te doen stemde de meerderheid i.v.m. de warmte toch voor een wat vervroegde terugtocht.

Al met al was het een mooie geslaagde dag met een leuke gezellige groep (én met nieuwe Nivon gezichten!).

Nel van Wijngaarden

Impressie van de natuur op Tiengemeten

                            

Genieten op en van het Nieuwkoopse plassengebied.

Op 27 juli, een zonnige en warme zaterdag, gingen wij met zeven mensen kanoën op de Nieuwkoopse plassen. Koen had als ervaren kanoër een mooi tochtje van zo’n 8,5 km voor ons uitgezocht.

In 1- en 2-persoonskano’s peddelden wij door smalle kreekjes, slootjes en langs de rand van een plas. Genietend van de ons omringen natuur en de stilte.

                                                          

Voor drie mensen was het een eerste ervaring met kanoën, maar het ging hen goed af. Koen kreeg er een rood hoofd van; voor hem was het iets té warm.

                

Teckel Tinus was ook mee en werd onderweg door Leni koel gehouden. Ondergetekende nam, tijdens de pauze op een mooi eiland, een verfrissende duik in de plas.

Na afloop concludeerden wij, onder het genot van een drankje en veel glazen water, dat het een geslaagde kanotocht was geweest.

Christa Schep

Verslag excursie Koornmolengat en omgeving Zevenhuizen

Met een groep van Nivon Gouda hadden we op 14 juli een superleuke en interessante natuurdag op en rondom de Rotte, nabij Zevenhuizen. 

  

We zijn gestart met een prachtige rondleiding door het Koornmolengat. Een uniek drassig en waterrijk natuurgebied met inheemse planten en boomsoorten als essen, berken, wilgen, elzen enz.

De rondleiding werd bezielend gedaan door de voorzitter van de Natuur- en vogelwacht Rotta, Hans Sanders. Speciaal voor dit drassige gebied toegerust met superlange benen. De dames onder ons keken hun ogen uit! Natuurlijk ook onder de indruk van het natuurschoon….

         

Aalscholvers in grote getalen en onzichtbare vossen – te zien aan het drolletje met ‘puntje’. 

Kikkers, muizen en prachtige libellen. Daarna met het pontje over de Rotte voor de koffie. Heel gezellig en relaxed. Teruggevaren naar het Verlaat van Zevenhuizen.  

We wandelden naar de Eendrachtsmolen, langs de Willem Alexander roeibaan. Daar waren de wereldbekerwedstrijden roeien. Het was een heus spektakel met deelnemers uit veel landen met prachtige carbon roeiboten en gespierde mannenbenen en sierlijk getrainde dames. https://www.facebook.com/nelvanwijngaarden/videos/2523645214334192/

We wandelden door naar en door de Hennepgaarde, een natuurgebiedje met een superleuke natuurspeelplaats. Mientje werd door ons gewiegd in een hangmat; dit bleek een hartenwens van haar te zijn.

En ineens, bij een schitterend bloemenparadijs,  was daar …… Henk! Zwager van Joke.

Henk voorzag ons van een frisje en lekkers, en gaf ons uitleg hoe men in Zevenhuizen 010 van het laatste stukje groen wisten te houden. Dit huzarenstukje werd mede bereikt door de aanleg van de roeibaan van 2000 meter, met daaromheen opslaggebied voor water bij eventuele grote overlast als gevolg van klimaatverandering. De grote buurman Rotterdam werd door dit compromis van het lijf gehouden.

Werkelijk, Nivon-leden, we hebben echt alles over de Rotte en het gebied daaromheen gehoord van ons Nivonlid Joke! Ze is geboren in Reeuwijk, op jonge leeftijd naar Zevenhuizen verhuisd en daar 100% gesetteld. Ze was voor ons een bron van kennis over natuur in en rondom de ‘plezier rivier’ de Rotte. Als besluit gezellig gegeten in eetcafé de Roerdomp.

Het was een leuk en lekker einde van een superleuke buitendag, met dank aan Mientje en Joke!

Frans Wempe

Bezoek aan Woudrichem en slot Loevestein

We verzamelden in Gorinchem bij de veerstoep, Nel per trein, Kitty en Antoinette uit Stolwijk, Ineke en Frans en Jolanda vanuit Gouda en Fon, Mientje, Wilma en Miranda uit Moordrecht/ Gouda. We waren allen mooi op tijd voor de veerboot. Het beloofde een gezellige dag te worden.

In Woudrichem aangekomen waren we toe aan een kopje koffie met wat lekkers bij “Schering en Inslag”. Een leuk en gezellig tentje dat uiteindelijk de eigenaar zijn eigen woonhuis bleek te zijn dat hij zomers ombouwde tot exploitatie. Deze man kon mooi vertellen over het water dat er stroomde en over Woudrichem en Slot Loevestein. Dit was al een uitje op zich.
Hierna gingen we een rondwandeling rond de vestingmuur van Woudrichem maken. Een superleuk dorpje waar ik zeker nog een keer naar terug wil. En leuk omdat hier de opnames zijn geweest van dokter Tinus.


We kwamen aan bij de oversteekplaats om per bootje te varen. Want daar lag al slot Loevestein. Hier werden we “losgelaten” en kon ieder zijn gang gaan tot 14.00 uur want dan zouden we bij elkaar komen om wat te drinken.

Het is een imposant slot met vele verdiepingen en kamers. Vroeger was dit de staatsgevangenis van Nederland. Iedereen die andere gedachten betreft het geloof had en een gevaar kon zijn om andere burgers om te praten naar het remonstranten geloof, werd gevangen gehouden in dit tochtige kasteel. Zoals ook Hugo de Groot en zijn gezin (want vrouw en kinderen mochten zich bij hun man voegen, moest eigenlijk wel anders zouden ze op straat staan).
Hugo de Groot was een vooraanstaand man, hij was al een rechtsgeleerde en schrijver op zijn 16de jaar. Hij is de grondlegger van het volkenrecht en het zeerecht. Nederland en de wereld heeft dus veel aan hem te danken want deze rechten bestaan nog steeds en zijn nagenoeg onveranderd. Hugo de Groot las heel veel en iedere keer werd er een kist met boeken aangeleverd en de oude boeken gingen weer retour. Zijn vrouw kwam op het idee om Hugo in de kist te verstoppen ipv de boeken. Dit lukte uiteindelijk maar net en Hugo die vluchtte naar Frankrijk. Er werd een verzoek ingediend om ook zijn vrouw en kinderen vrij te laten. Hiermee ging men akkoord op voorwaarden dat Hugo de Groot niet meer in Nederland zou zijn. Uiteindelijk op missie naar Zweden is hij tijdens de bootreis overleden.

Om half 3 gingen we hetzelfde rondje terug naar Gorinchem met het bootje en de veerpont, alleen de aansluiting liep niet volgens plan. Maar dat mocht de pret niet drukken want we hadden schitterend weer deze dag en konden zo nog even nagenieten in het haventje van Woudrichem.

Nel dank je wel namens ons allen voor deze gezellige en leerzame dag.

 

                                                                                                                       Miranda Prosperi

Verslag van DE ORGELZOLDERS van de Breepleinkerk (Het achterhuis van Rotterdam)

Ruim op tijd arriveerden we op het Breeplein in Rotterdam. Eerst lopen we rond de kerk om een indruk te krijgen van de omgeving waar zo dichtbij zes onderduikers zich drie jaar lang hebben verstopt.                                                    

Door de huidige koster werden we binnengelaten en die vertelde dat op een bepaalde deur (waar we langskwamen) de Duitsers stonden te bonken en te schreeuwen, terwijl de onderduikers snel langs die deur de trap op moesten naar hun schuilplaats, “de orgelzolders” (de Duitsers waren op zoek naar geweren en hebben de schuilplaatsen niet gezien). In de kerk zelf konden we nog even rondkijken. Het is nu een moderne gerenoveerde kerk met een mooi groot orgel.

We werden door Anja Matser, de huidige dominee, opgehaald.Behalve een groep van het Nivon Gouda was er ook een Rotterdamse familie. Het verhaal van de zes onderduikers en de baby die er geboren is heeft Anja zo gegrepen, dat ze onderzoek is gaan doen om er een boek over te schrijven. Zij is hiervoor naar Amerika en Jeruzalem gereisd om daar de nazaten van de onderduikers te kunnen spreken.

Anja vertelde ons het verhaal van de zes onderduikers en hun verzorgers: de koster en zijn vrouw en de dominee en zijn vrouw. Verder waren er nog een aantal verzetsmensen, zoals o.a. een oogarts die de bevalling deed (omdat de huisarts het niet aandurfde). Een verhaal met aangrijpende en indrukwekkende gebeurtenissen.Het verhaal boeide iedereen zo, dat het muisstil was en niemand vragen stelde tussen door.

                                                  

Aan het eind van de lezing nam Anja ons mee naar een van de zolders naast het orgel. We gingen door een wirwar van gangetjes en trappetjes (echt een geschikte verstopkerk). Volgens Anja zag het er nog precies hetzelfde uit als toen. Balken waar de onderduikers tussen lagen/zaten en een open zolder (geen kamertjes met bedden, tafels en stoelen, als in het achterhuis van Anne Frank). ‘s Winters ijskoud en ‘s zomers verschrikkelijk heet. Tijdens kerkdiensten moesten ze heel stil zijn en het spelende orgel was oorverdovend. We waren er allemaal een beetje ontdaan en stil van!

                                                                                      

Voor de toegang tot de zolders heeft de koster een luik gezaagd. Met een ladder konden ze er op klimmen. Die ladder werd naar boven getrokken en daarna het luik weer gesloten.

Tijdens het onderduiken is er te veel gebeurd om dat allemaal in dit verslagje te melden, daarvoor zou je of het boek “de orgelzolders” van Anja Matser moeten lezen of een lezing van Anja moeten bijwonen. Wat beiden heel erg de moeite waard is! Voor wie interesse heeft: de Breepleinkerk is ook goed te bereiken met het openbaar vervoer.

Mientje van Rooij

Verslag van het Jaarlijkse NIVONWEEKEND 29 t/m 31 maart 2019 in “de Banjaert” in Wijk aan Zee

                                                                           

Op vrijdagmiddag om 15.00 uur werd ik opgehaald om mee te rijden met Hermien naar het jaarlijkse Nivonweekend. Het was voor mij een eerste kennismaking want ik ben nog maar een klein halfjaar lid. Spannend, maar ik had er zin in! Het is prachtig weer als we vertrekken en ook in de Banjaert aangekomen schijnt het zonnetje uitbundig! We zetten onze bagage op de kamer nadat we de sleutel krijgen van Miranda. Er zijn al een aantal mensen aanwezig, een aantal is nog een lekkere wandeling aan het maken. De koffie en thee staan klaar en na een kennismaking met de medegasten kan ik nog lekker van het zonnetje genieten.

                                                                

Om half 6 verzamelen we voor een gezamenlijk etentje bij een lokaal eethuisje genaamd Be my Guest. Een schattig huiskamerachtig etablissementje waar iedere avond een andere kok de scepter zwaait. Na een heerlijke maaltijd wandelen we weer naar de Banjaert. Om 20.15 opent Miranda het weekend officieel. Zij heeft samen met Inez de organisatie van het weekend op zich genomen. We drinken gezellig koffie en thee en kletsen wat af. Er zijn nog een aantal fanatieke bridgespelers. Niet al te laat breekt iedereen zo’n beetje op om aan de nachtrust te beginnen.

Zaterdag

De corvee ploeg is al hard aan het werk als ik om even voor half negen beneden kom voor het ontbijt. We hebben allemaal een keer corvee. Dit is op grote flapover vellen te zien en in te vullen. Daarop lees je ook het programma van de dag. Na een heerlijk ontbijt is het opruimen geblazen en verzamelen we om 10.30 om naar SHIP te gaan in IJmuiden.

                                                                   

We krijgen in dit gebouw een rondleiding van een vrijwilliger, die ons veel te vertellen heeft over de realisatie van de grootste zeesluis ter wereld. Het wordt ook op een voortreffelijke manier gevisualiseerd. Allemaal heel indrukwekkend en leerzaam. 

Nadat we op het dak het uitzicht hebben over de sluizen en omgevingsgebied, drinken we een lekker kopje koffie in het restaurant.

                                                                                

We hebben even pauze om buiten in het zonnetje onze meegebrachte bammetjes op te smikkelen. Dan vertrekken we naar de andere kant van het water om een boottochtje te maken. Dit heeft even zoekwerk nodig, maar de schipper wacht op ons en we kunnen aan boord. We varen een lekker stukje richting de Noordzee en krijgen uitleg van de schipper waar we zo al voorbij varen.

       

Een aantal pieren, grote schepen, vissersboten, stukken werkgebied van Hoogovens, een oude bunker enz. We zien ook nog een zeehondje. We zitten heerlijk op het buitenbovendek in het zonnetje. Er is niet zo veel zicht op zee want er is nog mist. We krijgen ook nog een consumptie aan boord. Wat een verwennerij! We rijden tegen half vier weer terug naar de Banjaert.

Een aantal mensen dienen zich aan als snijhulp in de keuken en hier wordt een heerlijk driegangendiner bereid. In de tussentijd is er nog gelegenheid om een wandelingetje te maken of lekker buiten te zitten. Het is nog steeds prachtig weer!                                                 

                                                                        

Om 18.00 uur gaan we aan tafel en genieten we van een heerlijk diner! Knolselderijsoep, hachee, gekookte aardappels, rode kool, snijboontjes, appelmoes, sla. Het kan niet op! Als toetje nog een trifle met vers fruit en slagroom. Het is allemaal heerlijk! Wat een geweldige organisatie.

Om 20.00 aan de koffie en thee met gebak van Leni. Zij is de volgende dag jarig en trakteert! Miranda heeft een quiz gemaakt en deze bestond uit 50 vragen, waaruit dan weer een zin gevormd moest worden. We waren in drie tafels verdeeld, en er was natuurlijk een prijsje voor de winnende tafel. Leuke paaschocolaatjes. Nadat we nog een drankje en een hapje hadden gebruikt ging iedereen moe en voldaan naar bed. Het is een uurtje korter slapen vannacht want de zomertijd begint.

Zondag

Na een heerlijke nachtrust weer om half 9 aan het ontbijt met warme broodjes en een eitje! Echt zondag! We zingen voor de jarige Leni. Haar stoel en bord zijn zelfs versierd en de slingers hangen. Overal is aan gedacht. We smikkelen er weer op los en als de boel opgeruimd is en iedereen zijn kamer heeft schoongemaakt kan de sleutel ingeleverd worden.

We vertrekken om half 11 wandelend naar het beeldenpark “een Zee van Staal” waar we een rondleiding krijgen van onze gids Daisy. Het is een mooi park in de duinen. Het contrast met industrie, cultuur en natuur is leuk om te zien.

                    

Heel bijzonder. Hiervoor zijn door verschillende kunstenaars allerlei objecten gemaakt, echt heel bijzondere creaties. We kregen een goede uitleg hierbij waardoor je meer te weten kwam over het ontstaan en de doelstelling. Nadat we hier lekker gewandeld hebben, keren we terug naar de Banjaert.

                           

Er wordt nog wat gelezen, gepuzzeld, koffie gedronken etc. en om 13.00 is er nog een gezamenlijk lunchbuffet. Op drie tafels staat nog van alles op om van te smikkelen. Dan volgt nog een klein toespraakje en attentie voor de organisatie. Wat hebben die het fantastisch gedaan! Maar ook voor alle deelnemers hulde. Wat was er een geweldig goede sfeer! Voor mij een heel leuke ervaring en zeker voor herhaling vatbaar!

Met hartelijke groeten en tot ziens,

Wilma Fafianie

Verslag Ontspullen

Tijdens je leven word je bijna voortdurend verleid om spullen te kopen. Soms krijg je spullen, soms komen ze op je pad. Hoe dan ook, op een gegeven moment heb je een huis vol. Te vol! Dan gaan we denken aan ontspullen. Maar: van sommige spullen kun je moeilijk afscheid nemen.

24 “spullenverzamelaars” luisterden naar de interessante presentatie die Martin van der Gaag op 24 maart voor het Nivon Gouda gaf.

Martin schetste het fenomeen ‘spullen verzamelen’ en de strijd om het ontspullen mede aan de hand van zijn eigen ervaringen.

Bij de afweging of je iets wilt behouden of wegdoen, zou je jezelf in elk geval de vraag kunnen stellen: ‘word ik hier blij van?’

Martin gaf ook veel tips over de mogelijkheden om af te danken spullen een tweede leven bij een nieuwe eigenaar te geven. Je kunt je spullen weggeven (bijvoorbeeld aan een bekende geven of brengen naar een kringloopwinkel). Denk ook eens aan de Facebookgroep ‘Ik geef weg Gouda’. En je kunt je spullen natuurlijk ook verkopen (o.a. marktplaats). Maar er zijn nog creatievere mogelijkheden. Je kunt van sommige spullen iets heel anders knutselen. Zo maakte een vrouwelijke molenaar een rok van de stof van de wieken.

Maar het is bij het ontspullen ook belangrijk dat er niet meteen nieuwe spullen binnenkomen. Wees kritisch wat je weer in huis haalt! Stel je bij een eventuele aankoop de vraag: ‘Heb ik het echt nodig?’

En áls je iets koopt, koop dan degelijke spullen die ook gerepareerd kunnen worden. Kijk ook eens bij de kringloopwinkel of op Marktplaats.

Martin gaf ons genoeg bagage om meteen aan de slag te gaan. Eén van de aanwezigen was de volgende dag de kasten al aan het uitmesten!

De afstand tussen de twee uiterste sterren in onze melkweg (het sterrenstelsel waarin de aarde zich bevindt) is 100.000 lichtjaar. Het licht legt in één jaar 9.500 miljard kilometer af. Reken de grootte in kilometers maar uit; dat zijn heel veel nullen! Onze melkweg telt ongeveer 200 miljard sterren, en dan is de melkweg nog maar één van de 100 tot 200 miljoen sterrenstelsels. Er zijn meer sterren in het heelal dan zandkorrels op de aarde. Dit is toch allemaal onvoorstelbaar!?

Dit en veel andere dingen over het heelal leerde een groepje van het Nivon Gouda tijdens het bezoek aan sterrenwacht Sonnenborgh in Utrecht. We begonnen in een antiek collegezaaltje, waar we een algemene uitleg kregen over zon, maan, planeten en sterren. Daarna gingen we naar de twee koepels, met elk een grote kijker. In de eerste kijker keken we naar Mars, in de andere naar een aantal heldere sterren. Dit alles met een boeiende en enthousiaste uitleg van een gids. Hij wees ons op het sterrenbeeld Orion met de Orionnevel, een geboorteplaats voor een nieuwe sterrenhoop. En hij toonde ons de winterzeshoek met de zes helderste sterren in de winter.

Ten slotte kregen we in het koepelvormige ‘planetarium’ een knappe multimediashow voorgeschoteld van de melkweg, de zon, de maan, de planeten, de sterrenbeelden en het heelal.

De prachtige maan die we na afloop zagen opkomen maakte de avond helemaal geslaagd!

Leni de Jager

Een dagje uit in Delft.

 20 januari was het zover. De eerste NIVON-excursie van het nieuwe jaar. Om 10 uur stond de organisator van deze dag, Gert-Jan, ons, negen dames en twee heren, bij station Gouda op te wachten voor een tocht naar Delft, waar we omstreeks kwart voor elf aankwamen. Hierna volgde een korte wandeling naar het Science Centre Delft, waar we begonnen met een kop koffie. Vervolgens was het aan onszelf om van alles te onderzoeken en misschien wel “uit te vinden”. In de eerste hal stonden zestien onderzoeksopstellingen, die we zelf mochten testen van eco-runner tot vliegtuigsimilator. Sommigen hiervan hadden ook een spelelement in zich, zoals VANG, een kooi waarin je zo snel mogelijk ballen moest vangen.

Daarachter lag een lab, waarin we onze zintuigen konden testen. Helaas deed hier niet alle apparatuur het. Verder was er nog een gamelab en biolab, waar we o.a. konden proberen DNA te knippen. Her en der kon je bijgestaan worden door enthousiaste studenten. Zo stond er in het aerodynamicalab een studente, die vol vuur verhalen over vliegtuigvleugels en paraplu’s vertelde.

Aan het eind was er toch nog voor sommigen een soort rondleiding, waarin kennis kon worden gemaakt met een 3D-bril, gevolgd door een introductie in de wereld van mineralen en ertsen.

Hierna volgde weer een weer korte wandeling naar het museum van Paul Tétar van Elven  aan de Koornmarkt. We werden opgewacht door een enthousiaste rondleidster, die ons een boeiend inzicht gaf in het huis en het leven van de schilder en kunstverzamelaar, die hier van 1864 tot 1896 woonde. Naast eigen werk, vooral historiestukken en portretten, kopieerde hij ook oude meesters. Verder had hij een opvallend grote verzameling oosters porselein. Na zijn overlijden is dit alles nagelaten aan de gemeente Delft, die na de dood van zijn tweede vrouw in 1926 het huis als museum opende.

Na afloop hebben we nog een kopje koffie of iets anders in een Delfts café gedronken, waar we vergast werden op live muziek. En ten slotte was het weer richting Gouda.

Tot slot: Gert-Jan, het was een mooie en gevarieerde dag. Hiervoor bedankt. Misschien, jammer, kon je, doordat je je wat ziek voelde, er wat minder van genieten dan wij.

Op 6 januari wensten 28 leden van onze afdeling elkaar het allerbeste voor 2019. Na de koffie was er een wandeling in de omgeving van De Berk. In de namiddag genoten we van een heerlijke verse erwtensoep en een vegetarische soep.

Zie de foto’s van deze middag…