Op reis naar Rusland, Japan, Amerika en ….. Vlieland

 

Tijdens de jaarlijkse ‘dia-avond vakantiefoto’s’ werden de 17 aanwezigen meegenomen naar drie continenten en een Nederlands eiland.

Er was een uitgebreide presentatie van een reis naar Moskou en Sint Petersburg, en een themagewijze presentatie van Japan. De foto’s van de Nationale Parken in West-Amerika maakten indruk. Helaas waren de beloofde foto’s van Wales en het Offa’s Dyke path niet goed op de usb-stick terecht gekomen, dus die houden we tegoed!

Die foto’s van verre reizen waren natuurlijk heel mooi en bijzonder, maar de foto’s die Ed liet zien van Vlieland deden daar niet voor onder!                                                                Afbeeldingsresultaat voor vlieland vuurtoren

Mijn conclusie was – en die werd gedeeld door andere aanwezigen – dat je niet altijd naar verre oorden hoeft te trekken om een mooie reis te maken. Ook in Nederland valt nog heel wat moois te ontdekken. Lekker de fiets mee, nauwelijks reistijd en vooral ….. aanzienlijk duurzamer dan de reizen naar andere continenten!

Leni de Jager

Overdenkingen van Tom na de rondleiding langs Stolpersteine op 18 november jl.

Tijdens de rondleiding ging het niet over zes miljoen doden. Met een dergelijk getal kan niemand wat, behalve dat het er enorm veel zijn.

 De rondleider sprak er ook over met kinderen, en kinderen moeten nu eenmaal iets herkennen, wil het doordringen.

De buurvrouw herinnerde zich het gezin en vooral de zingende kinderen. Zingen is nu eenmaal belangrijk in de Joodse cultuur. En wat zullen ze gezongen hebben? We weten het niet en zullen het ook nooit meer weten. Wie weet was het:

Hiney matov oema nayim

shèvet achim gam yachad

Hoe goed is het, dat wij als broeders samenwonen.

Hoe goed is het dat we niet over Duitsers spreken, maar over nazi’s en fascisten. Niemand die ook maar enige verantwoordelijkheid droeg in de oorlog, is nog in leven. Maar de ideeën zijn niet dood.

Het ergste van fascisten is nog niet eens dat ze zo denken. Het wordt vooral beschamend als ze anderen als minderwaardig zien, en daar ook naar handelen. Dat mag kennelijk als de anderen Jood, homo, zigeuner of, in de huidige variant, ongelovigen zijn.

De gedachten bestrijden doen we wel, maar het is afgelopen zondag weer eens tot ons doorgedrongen wat er gebeurt als mensen in een structuur komen, die ze kansen biedt de weerloze minderwaardigen letterlijk naar een andere variant van de hel van Auschwitz te kunnen sturen. In het Hebreeuws is zeggen en doen hetzelfde woord.

Ik was ooit in Treblinka. Alleen een sober monument met een steentje voor elke vermoorde Jood. De vlakte met steentjes was onafzienbaar.

Het is goed dat we als broeders samenwonen. De kinderen zongen het al. Bij dit meisje op de foto schoten de woorden van Abel J. Herzberg me te binnen:

“…..en daarom moest Roosje Brilleslijper, op de dag voordat ze zeven jaar zou worden, de gaskamer in.”

Tom

                     

En verder …..  een greep uit de reacties van deelnemers aan deze activiteit:

  • Interessant, goed georganiseerd, heerlijke hapjes;
  • Mooi om op deze manier de geschiedenis levend te houden;
  • Deze middag was een heel bijzondere combinatie van ervaringen. We begonnen met een Stolpersteine-wandeling onder de bezielende leiding van Harrie van Os. Tijdens die wandeling werden we geraakt door het verdriet van de gedeporteerde Joodse inwoners van Gouda. Daarna een high tea-bijeenkomst. Hier konden we echt met elkaar in gesprek gaan in een gezellige sfeer, met heel lekkere hapjes en een drankje.
  • Een mooi initiatief die Stolpersteine van een Duitse kunstenaar om al die onschuldige, weerloze Joodse mensen te gedenken. Een middag waarop je met je neus op de feiten wordt gedrukt in je eigen stad.
  • Mooi dat de afdeling dit georganiseerd heeft.

                                                                     Verslag Dagje Bosbeek

                                                           

Met 8 personen gingen we zondag 21 oktober naar het Nivonhuis “de Bosbeek”. Na aankomst hebben we eerst met elkaar gezellig koffie gedronken en werden we verwend met een stukje appelgebak.
Het was een mooie droge dag en we startten onze wandeling vanaf “de Bosbeek” door de prachtige natuur van Bennekom met een afstand van 5,4 kilometer. 

    

Helaas hebben we niet zo heel veel paddenstoelen gezien, maar bomen met de gekleurde bladeren des te meer, wat een kleurenpracht. We liepen langs de beek over kleine bospaadjes, schoppend door de bladeren, we werden weer jonge kinderen. Ook gingen we over het beekje heen over een smal `bruggetje` zonder balustrade maar we zijn allen droog overgekomen. Onderweg kregen we ook nog een wijze les te horen van een voorbijganger; de beek was vroeger bedoeld voor de papierfabrieken in de buurt. Het water is zo schoon en helder dat ze dit water gebruikten om papier te maken.

                                                                                

Aan het eind van de wandeling hebben we heerlijk op het terras gezeten en toen liet ook het zonnetje zijn gezicht zien. Toen het wat kouder werd zijn we met zijn allen de keuken ingedoken en een ieder maakte zijn buffetgerechtje. Er was van alles, pompoensoep, pompoenpannenkoekjes, een aardappelsalade en een huzarensalade, gevulde eierwraps, gehaktballetjes, een hartige taart.

En als toetje hadden we vers fruit met slagroom  . 
Na afloop dronken we nog een kop koffie of thee en toen vertrokken we terug naar Gouda. Ik kan zeggen dat het een zeer geslaagde dag was met elkaar en het was zo heerlijk dat het weer ons zo goed gezind was.

Miranda Prosperi

Back to the sixties……

toen alles nog gewoon was
toen de tv nog zwart-wit was
toen de was nog langzaam was
toen de stoel niet verstelbaar was
toen Melita en Buisman er was
toen er nog een koffiemolen was
toen zelfs De Gruyter en nog was
toen er nog geen cv was
toen de straalkachel er was
toen de granieten vloer er was
toen mannetje Piggelmee er was
toen zelfs Tom Poes er nog was
toen de centrifuge nog nieuw was
toen alles nog in blikjes was
toen er nog een spaarpot was
toen er nog geld in de bank was
toen er nog zeil op de vloer lag
toen het fotorolletje er nog was
toen de Artifort bank er nog was
toen de bloemetjesjurk nog lang was
toen de ladder in de nylon er was
toen een ‘pot’ onder je bed nog gewoon was
toen er nog een echte bontjas was
toen de rolveger er nog was
toen Bruynzeel nog voor de keuken was
toen lavet en schoep er nog was
toen sunlightzeep er nog was
toen een klok met gewichten gewoon was
toen het bussenrekje er nog was
toen DE 1753 en van Nelle er nog was
toen ‘geen auto’ nog gewoon was
toen de telefoon nog geen mobieltje was
toen zelfs het haakje op het toilet er nog was
toen ‘geen vakantie’ er nog was

toen …..

                                                                                    

Dit en veel meer beleefden wij bij ons bezoek aan de museumwoning uit de zestigerjaren in Spijkenisse.

Een feest van herkenning!

Samen met onze Nivon-vrienden.

Frans en Ineke Wempe

Wandeling Hekendorp-Hekendorp

De redactie van De Goudse Pijp had het aangekondigd als ‘onze jaarlijkse Krimpenerwaardwandeling’. Of dat de meest accurate omschrijving was, laat ik in het midden. Op zaterdagmorgen 18 augustus jl. stonden er –hoe dan ook – tien deelnemers klaar in de zon om aan een prachtige wandeling van een kilometer of twaalf te beginnen. Die zon hielden we niet, maar dat was dan ook het enige minpuntje dat over deze activiteit te melden valt. Het was een mooi gemengd gezelschap dat zich naast Café Goejanverwelle verzamelde; niet alleen mensen die elkaar al door en door kennen en zelfs een niet-lid. ‘Wat fijn dat het niet alleen vrouwen zijn’, hoorde ik Kitty zeggen. Willy uit Waddinxveen had tevoren enige twijfel of ze de afstand aan zou kunnen, maar dat bleek –mede dankzij korte en langere pauzes – geen enkel probleem. Uit mond van Maya tekende ik later op ‘Wat zijn dat toch allemaal leuke mensen bij het NIVON; ik ga vaker mee!’

Het eerste deel van de route voerde ons (nadat op Hoenkoopse weg nog een vrijheidslievende groep schapen was teruggeleid naar de luxe stal) over de Tiendweg die van Haastrecht naar Oudewater loopt. Zeventien hekken, dat wel, maar op zo’n hobbelige graskade loop je echt in het Groene Hart. Onderweg werden op een weinig comfortabele duiker een paar boterhammen genuttigd, maar de echte pauze vond plaats op het terras van de Hex, het nieuwe etablissement aan de oostzijde van de Markt in Oudewater. Daar deden we ook aan ‘de Jager-ruil’. Gerard werd (voor de verdere wandeling) geruild tegen Leni.

Hij ging snel vooruit naar hun stacaravan (ook wel bekend als ‘de datsja’)  aan de Hekendorpse buurt om alles in gereedheid te brengen voor de tweede grote pauze.  Het graspad langs de Hollandse IJssel liep iets makkelijker dan de Tiendweg. Wat fijn dat dit jaagpad behouden is. Bij de datsja konden we genieten van koffie en thee met appeltaart en van wateren doordrenkt van exclusieve groenten. Zo’n oponthoud blijft je bij. Van daar was het niet ver meer naar het startpunt in Hekendorp. De goed vastgeklonken rijwielen werden losgemaakt; de autoportieren geopend. Een mooie dag zat erop. Zal ik volgend jaar weer een ‘Krimpenerwaardwandeling’ uitzetten?
Gert Jan Jansen

Bezoek aan Pampus

We liggen voor Pampus

We zijn met een klein maar gezellig groepje naar het eiland Pampus geweest op zaterdag 7 juli. We vertrokken met 2 auto’s tegen 10 uur vanaf winkelcentrum Bloemendaal naar Muiden. Vanaf Muiden was het een stukje lopen naar de boot die ons naar Pampus bracht. Een leuk boottochtje met zicht op het Muiderslot. Op Pampus aangekomen hebben we eerst van een bakkie koffie genoten met appelgebak.
Daarna zijn we op onszelf het eiland gaan verkennen. Er was ook een duurzaamheidsmarkt, Bij vele kraampjes werd je geïnformeerd over het hergebruik van plastic, zonnepanelen, biologische voeding etc. 

De gids verteld honderduit

Om half 2 gingen we met een gids het Fort in. Hij vertelde dat Pampus voorheen een ondiepte was in de Zuiderzee. Tijdens de VOC-tijd kwamen de schepen richting Amsterdam vast te liggen. Men lag dus voor Pampus. Later gebruikte men kleine scheepjes om goederen af te kunnen leveren in Amsterdam. In de 19e eeuw is het plan ontwikkeld om van deze ondiepte een eiland te maken, waarop een fort zou worden geplaatst om Amsterdam te beschermen. Het creëren van dit eiland en het maken van het fort was een megaproject. Hiervoor zijn vele tonnen zand vanuit het Muiderzand overgebracht en zijn vele heipalen gebruikt. Dit fort was onderdeel van de Stelling van Amsterdam, een reeks forten rondom de hoofdstad. Vanuit het Fort zou men vijandige schepen al van grote afstand kunnen beschieten. Maar Amsterdam is nooit via deze manier aangevallen dus de soldaten hebben daar alleen geoefend, maar verder is er niks spannend gebeurd.
In het Fort zijn vele gangen, soms smal en donker. Er waren veel vertrekken zoals aparte slaapkamers voor de soldaten en de officieren, maar ook een ziekenboeg met isolatieafdeling om besmetting van ziekten te voorkomen. Er was ook een kruitkamer, waar de laagste soldaten in rang als taak hadden om de olielampen (achter glas) aan te steken; deze werden “lulletje lampenkatoen” genoemd. In het midden van het Fort bevonden zich grote ‘kanons’, waarmee men het Fort en Amsterdam kon verdedigen. Bij het schieten moesten soldaten op een houtje bijten, Dit was om meerdere redenen nodig, onder andere om te voorkomen dat de kaken een oplawaai kregen en er hard op de tong wordt gebeten. Het was echt bijzonder om dit te mogen bezichtigen en om deze uitleg te krijgen. .

het hart van het Fort daar waar het grootste kanon gelegen was

Nu wordt Pampus gebruikt als een innovatief eiland dat helemaal zelfvoorzienend is. Er worden allerlei duurzaamheidsonderzoeken verricht en allerlei ontwikkelingen gedaan met behulp van allerlei diverse instanties. Zo zijn er zonnepanelen om energie op te wekken voor het eiland. Men denkt er nu over om een windmolen te plaatsen. Verder wordt plastic omgezet in een soort van materiaal om over de Zuidpool rond te kunnen rijden.
Na de rondleiding door het Fort hebben we bij één van de kraampjes genoten van een biologisch en zeer gezond soepje.

Voor vertrek nog even het terras op

Toen hebben we nog een drankje genuttigd op het terras om vervolgens met de boot terug te varen naar Muiden en de weg terug naar huis voort te zetten. Uiteindelijk waren we om 17.45 uur weer bij winkelcentrum Bloemendaal.
Leni hartelijk dank voor de organisatie van dit uitje. Het was een lange dag, voor het Muiderslot en Muiden hadden we dus geen tijd meer. Ik hoop dat deze activiteit volgend jaar op de agenda komt te staan. Ik denk dat ik voor iedereen mag spreken dat we een leuke, leerzame en gezellige dag met elkaar hebben gehad. Ik heb in ieder geval zeker geen spijt dat ik ben meegegaan want ik heb nu eindelijk echt voor Pampus gelegen.

Miranda Prosperi

Verslag kanotocht

Ik ben vandaag weer een bijzondere “kano ervaring” rijker.

Bij het station Gouda werd ik afgehaald door organisator Koen Lustig. Bij de kanoverhuur in Noorden maakten we kennis met de andere deelnemers aan de kanotocht. Daar dronken we ook een kopje koffie. Het klikte allemaal meteen. 

Ik koos, samen met een andere vrouw, voor een tweepersoonskano. Instappen en uitstappen op zo’n (dacht ik) gammel ding ging prima. Het werd goed voorgedaan en we liepen geen enkel risico. Wel voeren we af en toe bij gebrek aan stuurmanskunst het riet in, vol libellen, die dan een tijdje met ons mee vlogen of liften. Ook kwamen we een zwaan tegen. Koen pareerde dit soort situaties zonder dat iemand (van de niet-geoefende kanoërs) enig gevaar bemerkte.

Op een grasveldje hielden we pauze en serveerde Koen ons appeltaart met slagroom en een deelnemer deelde snoeptomaatjes uit.

Ik heb een hele dag plezier gehad voor een heel schappelijke prijs. Ik ben geen lid van het Nivon, maar denk er nu over om lid te worden. Dan was dit uitstapje nog goedkoper! Ik heb me laten vertellen dat het Nivon (landelijk en de verschillende afdelingen) nog veel meer leuke uitstapjes en wandelingen organiseert. Het Nivon heeft bovendien prachtige huizen op de mooiste plekken in Nederland en in het buitenland waar je (goedkoop) een kamer kunt huren. Toen ik interesse toonde kreeg ik meteen een folder uitgereikt.

Het was allemaal heel leuk en gezellig. Er wordt niet over banen of dat soort achtergronden gepraat. Het zijn vooral pretentieloze, vriendelijke, bescheiden, behulpzame, weinig opdringerige, soms een tikkeltje introverte mensen, die hun eigen gang gaan. Ze hebben voor alles en iedereen in hun omgeving (planten, dieren en mensen) respect. Respect is niet het goede woord. Ze houden en genieten ervan. Ze geven mij datzelfde gevoel.

José Michael

Dagje Atlantikwall en het Engelandvaardersmuseum

Sinds 1945 is mei een maand van het stilstaan bij het leed van de Tweede Wereldoorlog en viering van onze bevrijding. Pieter van der Wel schreef het, en bij een excursie als deze word je weer eens met de neus op de feiten gedrukt.  Feiten die je, zo blijkt, vaak maar ten dele kent. Alles wordt meer beklemmend als je de dingen die je denkt te weten ook voor een klein stukje ervaart. Het wordt anders doordat je zelf aanwezig bent in een bunker waar de soldaten van Nazi-Duitsland ook daadwerkelijk actief waren.

Een fraaie informatieve rondleiding leverde veel wetenswaardigheden op over het leven, maar ook over de werkwijze in de bunkers.  Daarnaast is de vraag van goed en fout in de oorlog er natuurlijk ook, en het beoordelen ervan blijkt veel moeilijker dan het op het eerste gezicht lijkt. De bunkers werden gebouwd met Nederlandse aannemers en Nederlandse werknemers. De aannemer was fout? Tja, zo eenvoudig is dat niet. Hij verdiende er het voor die tijd astronomische bedrag van zeshonderdduizend gulden mee, maar financierde daarvan tevens het verzet, waar driekwart naar toe ging. De bunkerbouwer Zwolsman, want over hem gaat het, werd door de koningin later onderscheiden. Sommige bunkerbouwende werknemers maakten tekeningen en speelden die door aan het verzet. Goed en fout in een oorlogssituatie is zo eenvoudig nog niet.                                                                                                                                                                                                                                                              

Men had militair een systeem waarmee vanuit vijf posities vanuit een verschillende hoek op een doel kon worden geschoten. In het huidige computertijdperk kunnen we het ons niet voorstellen, maar er was een soort rekenkamer met wiskundetypes, die de verschillende hoeken moesten uitrekenen, voor er gevuurd werd. Een dergelijk programma maken we nu eenvoudig op een computer, die daarvoor maar een fractie van een seconde nodig zou hebben.

Luchtig was dan weer dat een plaatselijke kaasboer bunkerkaas maakt, die deze naam heeft omdat het rijpt op een ideale temperatuur. We hadden een kort gesprek met de kaasmakers, die naar eigen zeggen de flora, ze bedoelden de schimmel, van de kaas verwijderden om ze na maanden rijpen te verkopen.

Van Engelandvaarders hebben we allemaal wel gehoord, maar dit is nu typisch een museum waarin veel zaken duidelijker worden. Ze staken toch met wankele bootjes in zee om over de Noordzee naar Engeland te varen? Van de ongeveer tweeduizend mensen die in Engeland aankwamen, nam echter nog geen vijfde deel die route. Met een boot naar Zweden en daar overboord springen om via Moskou en Amerika Engeland te bereiken. Zwemmend van Spanje naar Gibraltar, of via Vichy-Frankrijk en daarna bijna zeker terecht komen in een concentratiekamp van de Spaanse fascist Franco – het gebeurde allemaal. De bijna encyclopedische kennis van de boeiend vertellende gids maakte het compleet.

Om het persoonlijk te maken: Ik heb ooit eens met een vouwkano en een klein ondersteunend zeil het Sneekermeer overgestoken om te kijken hoe dat ging met het bijgeleverde zeiltje. Sommige Engelandvaarders zeilden en peddelden met dezelfde uitrusting de Noordzee over. Velen verdronken of werden gepakt, en kwamen als Nacht und Nebelgevangene in Mauthausen of elders terecht.

We zijn van na de oorlog en dat moeten we maar zo houden.

Als je daarna op deze zonnige dag op een Noordwijks terras zit te genieten van de rechtsstaat in een welvarend land, dan blijkt dat je de vrijheid pas kunt waarderen als je weet hebt wat het betekende om bezet te zijn door een fascistische staat.

En dat vierden we dan na afloop ook gezellig op het terras van een strandtent. Goed initiatief, Pieter!

Tom

  • Vandaag, 2 juni, een leuke dag gehad. Allereerst naar De Wielewaal in Willige Langerak.

Een natuurmuseum en Klompenwinkel. Sinds 1998 gevestigd in een voormalige boerderij. De familie Rijneveld heeft alles zelf gedaan. De landschappen op de muur zijn geschilderd en geven de natuur prachtig weer. Bijna alle opgezette dieren en vogels zijn slachtoffer van het verkeer. Een geweldig museum en een heel groot buiten. Je kunt hier heel goed een tijd verblijven.

Na de koffie op weg met auto of fiets naar “De Bol” een schiereiland in de Lek 4 km verderop. Het gebied is een ‘aardkundig monument en bevat een zeer afwisselende vegetatie. Het schiereiland heeft enkele rivierduinen, een getijdekreek en steilstrandjes.

Op ”De Bol” hebben we een zeer interessante wandeling gemaakt van ca. 2 km. Af en toe moeilijk om over het prikkeldraad te komen, maar we hebben het zonder kleerscheuren voor elkaar gekregen.

Mocht de  interesse gewekt zijn van de mensen die niet mee waren: voor een bezoek moet men rekening houden met het getij. Bij hoog water kom je er niet op en ook niet meer van af. Het is zeker de moeite waard; vanuit Gouda ca 25 km.

Fon Datema

Verslag Nivonraad op zaterdag 28 april in Het ABK-huis te Eerbeek.

Er wordt twee maal per jaar een Nivonraad gehouden. Bij voorkeur vinden deze plaats in een eigen accommodatie en deze keer was dit het ABK-huis.

De deelnemers aan deze bijeenkomst bestaan, naast de leden van het CB, uit een afvaardiging vanuit de accommodaties, de afdelingen en werkgroepen. Dit jaar waren er verrassend veel jonge leden aanwezig: Jump (kindervakantieweken) en NivonJong waren zeer goed vertegenwoordigd. Het ochtendgedeelte werd met name besteed aan het jaarverslag, de financiële verantwoording en de (her)benoemingen voor de financiële commissie en voor het CB.

Het is fijn dat er geconstateerd kan worden dat het goed gaat met het Nivon. Na jaren van ledenverlies was er vorig jaar weer een ledengroei die zich in 2018 lijkt voort te zetten. Ook financieel staan wij er veel beter voor dan jarenlang het geval was. Kortom een positief vooruitzicht op het 100-jarig bestaan in 2024.

Naast een toelichting op en bespreking van de Koersbepaling voor de komende jaren is ook de website Nivon Academie gelanceerd. Op de website www.kader.nivon.nl onder ‘vereniging’ vind je deze site. Op deze site staan workshops en cursussen voor leden die actief zijn of willen worden als vrijwilliger. Benieuwd geworden? Neem eens een kijkje op de website!!

In het middaggedeelte is gesproken over verbeterpunten voor het Nivon en is vooruit gekeken naar het 100-jarig bestaan. De vraag was: “Wat wil het Nivon aan Nederland aanbieden bij haar 100 jarig bestaan?”

Enkele ideeën die genoemd zijn: een internationaal kampeerkamp, het realiseren van een Stadsherberg in Rotterdam, een fietsroute langs alle accommodaties, een themajaar in het kader van de afname van het aantal insecten, het plaatsen van Tinyhouses op kampeerterreinen enz.

Er is nog meer genoemd. Het CB neemt alle ideeën mee en komt met een vervolgstap.

Wij kijken terug op een geslaagde en uitstekend verzorgde dag.

Christa Schep, Gerard de Jager en Leni de Jager.

Verslag weekend Lage Vuursche


Dit jaar hebben we met een groep van 17 personen het Koos Vorrinkhuis bezocht, een Nivonhuis midden in de natuur. Het was heerlijk weer dus konden volop genieten van deze natuur en de omgeving. Dit jaar was er een nieuw team, bestaande uit Inez, Irene, Ineke en Miranda. Miranda wilde het niet alleen doen dus deze hulptroepen waren meer dan welkom.
Ondanks dat het weekend pas begint op vrijdagavond was iedereen al s ’middags al aanwezig en zijn we met 15 personen uiteten geweest. Nadat iedereen zijn buik vol had werd het weekend officieel geopend. De avond verliep gezellig met spelletjes doen en kletsen. Dit jaar is wel een super de luxe weekend geweest want de vorige groep had ons heel veel spullen nagelaten en ook Hans Verbaas had veel meegenomen, dus de ontbijtjes op beider dagen was zeer lux en ook waren er allerlei extra’s waar we ons heerlijk mee konden vullen.

Zaterdag na het ontbijt hadden we een wandeling rondom Lage Vuursche met een IVN gids. Ze kon ons heel veel vertellen over de historie van Lage Vuursche en de landgoederen die erbij liggen. Welke landhuizen er staan en wie de bewoners waren en zijn. Het was erg interessant en dat tijdens het wandelen door de bossen. Het was een wandeling van ongeveer 7 kilometer.
Na een lekkere lunch met kroket was er een theatervoorstelling van
” De Zingende Zeemeerminnen”. Zij beeldden het sprookje uit van de Chinese nachtegaal en wij moesten actief meedoen met snotteren en huilen en wind en regen maken. We hebben erg gelachen.
Toen ging het weekendteam de keuken in om een driegangen diner te maken. Vooraf courgettesoep met room, het hoofdgerecht was Pilaf met kip en koolsalade en als toetje ijsstammetje met kersen en slagroom. Volgens mij viel het wel in de smaak want bijna alles was op.
In de avond was er een quiz met onze alternatieve Linda de Mol, Ineke. Vele moeilijk vragen en soms wat makkelijkere vragen ging de kring rond, er waren 8 teams. Iedere keer als de vraag goed is kreeg je een paaseitje en wat een lol hadden we. Daarna werden er oudhollandse spelletjes gedaan zoals sjoelen, mens erger je niet en pim pam pet.

Na een nog luxer ontbijt op zondag gingen we naar kasteel Groeneveld, wat eigenlijk geen kasteel is maar een landhuis. Daar werden we ontvangen door een gids die ook toevallig uit Gouda kwam. Ze kon fantastisch en gepassioneerd vertellen over Groeneveld, over het huis  en de  bewoners die er gewoond hebben. In het begin mensen van goede komaf met veel geld als buitenhuis en later werd het beheerd door kunstenaars maar zij lieten het huis erg verwaarlozen. Staatsbosbeheer heeft er uiteindelijk voor gezorgd dat het werd opgeknapt in de staat zoals het nu is. Tegenwoordig wordt het volledig onderhouden en verzorgd door vrijwilligers. Na de rondleiding konden we ons eigen weg gaan zodat we ook de expositie van Fiep Westendorp konden bewonderen of een wandeling door de tuin maken. Ook dit was weer een geslaagde ochtend. Een aantal moesten al wat eerder terug om de restjeslunch te verzorgen, althans restjes …het was meer, een weer een volledige maaltijd, met groentekippensoep en pestobroodjes.

Nadat alles weer opgeruimd was en wat over was weer gekocht kon worden voor leuke prijsjes kwam er weer een eind aan het weekend van 2018. Miranda heeft het goed vol kunnen houden met haar nieuwe team en is nog een nachtje langer gebleven met Fon om het allerlaatste op te ruimen en in alle rust nog zelf even nog na te genieten van een zeer geslaagd weekend.

Als je denk goh wat doen ze leuke dingen met zo’n weekend en je wilt ook graag mee dan kan ik al verklappen dat we volgend jaar naar de Banjaert gaan in Wijk aan Zee en wel van
29 maart tot en met 31 maart 2019. Hou vanaf januari de website en de Digipijp in de gaten zodat je je kunt inschrijven tegen die tijd.

Het weekendteam,
Miranda

Jongkind en Dordrecht: een ijskoude verrassing

Zondag 18 maart 2018, de weerman raakt niet uitgepraat: een paar graden onder 0 en een gevoelstemperatuur van -10. Door de strakke oostenwind die blaast. Maart roert zijn staart.

Op het station van Gouda verzamelen zich 8 liefhebbers voor een cultureel dagje Dordrecht. Oude bekende en nieuwe gezichten spoeden zich, sommigen met het Boekenweek geschenk in de hand, naar het perron. Met zo’n boek heb je die zondag gratis reizen. In de trein gezellige gesprekken met reizigers om ons heen: zo’n boek verbroedert.

In Dordrecht staat een bezoek gepland aan een tentoonstelling in het Dordts museum over J.B. Jongkind. Een schilder uit de 19e eeuw waarover later meer. Gids Gert Jan heeft eerst een wandeling in gedachten langs de plekken in Dordrecht die herkenbaar zijn op de schilderijen van Jongkind. Een zonnetje schijnt en maakt het aangenaam op plekken waar de wind niet waait. Op het havenhoofd worden de ruggen eensgezind naar de wind gedraaid. Mutsen op en de handen diep in de zakken wandelen we door de Groothoofdspoort. Eén van de belangrijkste stadspoorten met de wapens van de deelnemende steden aan de eerste vrije Statenvergadering in 1572. De grote steden, Den Haag en Amsterdam, kijken de kat nog uit de boom, maar Gouda en Oudewater waren wel van de partij.

Gert Jan raakt niet uitgepraat over alle monumenten die er in Dordrecht te zien zijn: in totaal zo’n 1.000. Tijdens een koffie/opwarmpauze kwam er zelfs een dik boek uit de rugzak over de gevelbouw van Dordrecht.

Altijd mooi is het om langs de Wolwevershaven te wandelen met de mooie rijke gebouwen uit lang vervolgen tijden. Op een verlaten terras, zonder bediening, zitten we uit de wind ons brood op te eten. Met een kleine omweg zet Gert Jan koers naar het hoofddoel van deze middag: de tentoonstelling van Johan Barthold Jongkind (1819-1891). Inspirator van de eerste Franse Impressionisten zoals Monet, Boudin en Pissaro. Monet beweerde zelfs dat Jongkind hem heeft leren kijken en schilderen. Volgens de Dordtenaren kwam Jongkind graag terug naar Dordrecht, zijn favoriete Nederlandse stad. Hij maakt daar een aantal prachtige schilderijen. In de film, die we voorafgaand aan de tentoonstelling zagen, bleek dat zijn komst naar Nederland vooral gedwongen was. Jongkind was een veel geroemd schilder, maar had geen financieel talent. Geldtekort en de onvermijdelijke schuldeisers zorgden voor een vlucht naar Nederland. Zelf wilde Jongkind zo snel mogelijk weer terug naar Frankrijk, naar zijn vrienden. Dat lukte pas nadat deze werken hadden geveild. Een vriend kwam met het geld naar Nederland en begeleidde Jongkind terug naar Frankrijk. Dat samen reizen was mede bedoeld dat Jongkind niet onderweg de trein zou verlaten voor een borrel.

De schilderijen die hij in Dordrecht schilderde waren prachtig. Hier maakte hij ook de eerste schilderijen met maanlicht, een nieuw genre waar hij redelijk beroemd mee werd. Op de tentoonstelling zagen we schilderijen die gemaakt waren op de plekken waar we net langsgelopen waren. Zicht op de Merwede, Groothoofd en de Aardappelmarkt. Als je van landschappen houdt, ook industriële, dan ben je bij Jongkind aan het goede adres. Met een stijl die past bij de impressionisten, zie je landschap en treinviaduct en havens met vissers, maar geen portretten. Impressionisten kenmerken zich door een vluchtige weergave van de werkelijkheid. Je ziet mensen, maar geen gedetailleerde gezichten. Onze tocht over de tentoonstelling duurde 1 ½ uur en is omgevlogen.

Na afloop praten we nog na over de tentoonstelling in het restaurant. Dan gaan we terug naar Gouda. Bij elk station verliezen we reizigers, maar alle deelnemers zijn het erover eens: een dag om nooit te vergeten. Een stadswandeling door één van de oudste steden van Nederland, met een snerpende kou en een mooie tentoonstelling van een schilder die op mij een onvergetelijke inruk heeft gemaakt.

Zelf kijken: de tentoonstelling duurt nog tot 27 mei 2018. Entree € 12,-. Grote kans dat je mij daar nog een keer aantreft. Ik ga het allemaal nog eens op m’n gemak bekijken. Gert Jan, reuze bedankt voor deze leuke dag.

Jos van den Bergh

Verslag geschiedenis tabaksnijverheid Gouda

Bert Bohnen, lid van onze Nivon-afdeling, gaf op 15 februari een presentatie over de geschiedenis van de tabaksnijverheid in Gouda en omstreken.

De afgelopen twee eeuwen heeft Gouda een aanvankelijk bloeiende tabaks- en sigarenindustrie gekend. Het enige overblijfsel hiervan is de sigarenwinkel van Van Vreumingen op de Wijdstraat.

Aanvankelijk was er voornamelijk een huisindustrie waarbij de sigaren achter of boven de winkel gemaakt. Later werden er fabrieken geopend op diverse locaties in de binnenstad.

Bert gaf ons in inkijkje in de wijze waarop de verschillende sigarenmakers door familiebanden met elkaar waren verbonden. In de jaren 60 van de vorige eeuw verdween de sigarenindustrie gaandeweg. De bedrijven werden door grotere tabaksconcerns opgekocht en verdwenen uit Gouda.

Gerard de Jager